ذات السلیم

لغت نامه دهخدا

ذات السلیم . [ تُس ْ س ُ ل َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . ساعدةبن جؤیة گوید :
تَحَمَّلن من ذات السُلَیم کأنّها
سفائن یم یَنتحیها دبورها.

ذات السلیم . [ تُس ْ س ُ ل َ ] (اِخ ) نام موضعی است بنی ضبّة را بیمامة.

ذات السلیم. [ تُس ْ س ُ ل َ ] ( اِخ ) نام جایگاهی است. ساعدةبن جؤیة گوید :
تَحَمَّلن من ذات السُلَیم کأنّها
سفائن یم یَنتحیها دبورها.

ذات السلیم. [ تُس ْ س ُ ل َ ] ( اِخ ) نام موضعی است بنی ضبّة را بیمامة.

[ویکی فقه] ذات السَلیم حد حرم مکه است در طریق عرفات و طایف، در یازده میلی بر رأس کوه ضحاضح.
واژه ذات السَلیم به فتح سین تلفظ می شود.

کلمات دیگر: