امیر

امیر. [ اَ ] (ع اِ) میر . پادشاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). فرمانروا. (مهذب الاسماء). کسی که فرمانروا بر قومی باشد. (ازناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین ). راعی . (منتهی الارب ). سلطان . خلیفه . این کلمه با الف و لام تعریف یابدون آن در روی سکه های عربی و اسلامی دیده می شود. اصلاً برای خلفا وضع شده است بخصوص وقتی که بالفاظ «المؤمنین » یا «المسلمین » اضافه شود. سپس برؤسای سپاه وحکام و ارباب سیاست اطلاق شده و الفاظی از قبیل «الاجل » و «الجلیل » و «السید» و المظفر» و «المؤید» بدان الحاق شده است . (از نقودالعربیه ص 134) :
اندی که امیر ما بازآمد پیروز
مرگ ازپس دیدنْش روا باشد و شاید.

رودکی .

بسا که مست در این خانه بوده ام شادان
چنانکه جاه من افزون بد از امیرو بیوک .

رودکی .

آن کس که بر امیر در مرگ باز کرد
بر خویشتن دگر نتواند فراز کرد.

ابوشکور.

به ابر رحمت ماند همیشه کف ّ امیر
چگونه ابر، کجا توتکیش باران است .

عماره .

گو ای گزیده ٔ ملک هفت آسمان
ای خسرو بزرگ و امیر بزرگوار.

منوچهری .

چون بمیان سرای برسید حاجیان دیگر پذیره آمدند و او را پیش امیر بردند. (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 151). امیرفرمود تا کمر شکاری آوردند. (تاریخ بیهقی ص 139). یک روز چنان اتفاق افتاد که امیر مثال داده بود... (تاریخ بیهقی ص 141). امیر خداوند پادشاهست هرچه فرمودنیست بفرماید. (تاریخ بیهقی ص 178) .
گر خطیر آن بُوَدی کش دل و بازوی قویست
شیر بایستی بر خلق جهان جمله امیر.
ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق ص 218).
خلل از ملک چون شود زایل
جز برای وزیر و تیغامیر؟

ناصرخسرو (ایضاً ص 198).

دستم رسید بر مه ازیرا که هیچ وقت
بی من قدح بدست نگیرد همی امیر.

ناصرخسرو (ایضاً ص 102).

ای پسر پیش جهل اسیری تو
تا نگردد سخن بپیشت امیر.

ناصرخسرو (ایضاً ص 198).

اگرچه بر دل مردم خرد امیر شده ست
ضمیر روشن تو بر خرد شده ست امیر.

امیر معزی (دیوان چ اقبال ص 397).

میرمیرت بر زبان بینند پس در وقت ورد
یا مخوان فوّضت امری یا مگو کس را امیر.

سنایی (دیوان چ امیرکبیر ص 164).

چون تمام برخواند [ فرخی ] امیر[ ابوالمظفر چغانی ] شعرشناس بود... از این قصیده بسیار شگفتیها نمود. (چهارمقاله چ معین چ هفتم ص 63). گفت امیر [ ابوالمظفر چغانی ] بداغگاه است و من میروم پیش او. (چهارمقاله ص 59). قصیده ای گوی لایق وقت ...تا ترا پیش امیر برم . (چهارمقاله ص 60).
اسیران خاکند امیران اول
که چون خاک عبرت فزایی نیابی .

خاقانی .

هر فریقی مر امیری را تبع
بند گشته میر خود را از طمع.

مولوی .

نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار
امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار.

سعدی .

نکونام را کس نگیرد اسیر
بترس ازخدا و مترس از امیر.

(بوستان ).

بدست آهن تفته کردن خمیر
به از دست برسینه پیش امیر.

(گلستان ).

عراق ایران است این امیر ایران است
گشاده گردد ایران امیر ایران را.

؟(از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ).

|| درجه ای پایین تر از پادشاه [ یا خلیفه ] . (از فرهنگ فارسی معین ). چنانکه از تاریخ سیستان مستفاد میشود امیر بالاترین درجه ٔ نظام و درجه ٔ پایین تر از فرمانروای کل (پادشاه ) بوده است : یعقوب مهتران ایشان [ خوارج ] را خلعت داد و نیکویی گفت که از شما هرکه سرهنگ است امیر کنم و هرکه یک سوار است سرهنگ کنم و هرچه پیاده است شما را سوار کنم . (از تاریخ سیستان ص 205). گفتم [ احمدبن ابی دوآد ] یا امیر [ افشین ] خدا مرا فدای تو کناد من ازبهر قاسم عیسی را آمده ام . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 172). || فرمانده سپاه . سردار. سپهسالار. (از فرهنگ فارسی معین ) :
چو من پادشاه تن خویش گشتم
اگرچند لشکر ندارم امیرم .

ناصرخسرو.

پای دارد با مصافی از مصافش یک غلام
دست دارد با سپاهی از سپاهش یک امیر.

امیر معزی (دیوان چ اقبال ص 362).

که باشد بی امیر آشفته لشکر. (تاریخ سلاجقه ٔ کرمان ). || کسی که از طرف پادشاه حکومت ولایتی یا شهری را دارد. حاکم . عامل . (از یادداشتهای مؤلف ). سرور. رئیس . بزرگ قوم یا طایفه وازین معنی القابی همچون امیر الشعراء، امیر مؤمنان یا امیرالمؤمنین و امیرالحاج و جز اینها آمده است .رجوع مواد شود. || عظیم . (منتهی الارب ). || کنکاش کننده . || همسایه . || عصا کش کور. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || پیشکار خلیفه . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ) : در آن روزگار امرا پیشکاران خلیفه را خواندندی هیچکس را امیر نگفتند مگر ایشان را. (فارسنامه ٔابن البلخی ص 171). || شاهزاده . شاهپور. (از یادداشت مؤلف ). || نژاده . (زمخشری ). || در اصطلاح قوم بنی اسرائیل ، رئیس قوم و یاشیخ و پیشوا بود. (از قاموس کتاب مقدس ). ج ، امراء. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- امیرآباد ؛ جایی که امیر آباد کرده باشد. اسامی عده ای از دهکده ها و قصبات ایران و ممالک فارسی زبان . رجوع به امیرآباد شود.
- امیر سخنان ؛ امیر سخن . شاعر و ادیب :
ای امیر سخنان کز پی نفع حکما
مر ترا قوت تأیید الاهیست وزیر.
سنایی (دیوان چ امیرکبیر ص 161).
ترکیب ها:
- امیرآب .امیر آب حیوان . امیرآخر. امیرآخور. امیرآخر(آخور)باشی . امیرالبحر. امیرالجیش . امیرالجیوش . امیرالحاج . امیرالحج . امیرالسواحل . امیرالمراءة. امیرالمؤمنین . امیر امراء. امیر امیران . امیرانه . امیربار. امیربازار. امیر بحر. امیر توپخانه . امیرتومان . امیر حاج . امیر حج . امیرداد. امیردادی . امیرزاده . امیر سواحل . امیرشکار. امیرشکارباشی .امیر طلایه . امیرکبیر. امیر کردن . امیر لشکر. امیر مجلس . امیر مؤمنان . امیر مؤمنین . امیر نحل . امیروار. امیری .

پادشاه. حاکم. فرمانده. سرور فرمانروا . حکمران

یعنی ( ( پادشاه ) ) ( ( سرور ) ) ( ( حاکم ) ) بهتر از این داریم

❤پادشاه❤ اخرین درجه نظامی❤سلطان❤

اسم پادشاهان در قدیم وحاکمان یا بزرگان لشگر، شهر ، کشور و. . .

حاکم , سرور, فرمانده وپادشاه وخیلیا اسمه بچه هاشونو میذارن اسم قشنگیه

فرمانده، مغرور

حکمران ، فرمانده

( سرور ) ( حاکم )

امیر شاید منفرد امیران باشد که معرب انیران است.
انیران هم نام الهه ایست و هم متشکل از دو کلمه ان ایران به معنی غیر ایرانی که در زمان ساسانی به اعراب گفته میشد که بر ایران چیره و حاکم شدند.

پادشاه - حاکم - امیرمقاره

یعنی فرمانروا، پادشاه.

کسی که بر دیگران سلطه داره کسی که دیگران تحت امر اون هستن چرا همش بحث ریشه اسم میشه چرا اصرار دارین برا هر اسمی از شرق و غرب یه ریشه فارسی پیدا کنین خب خیلی کلمات مشترکن تو زبان ها

امیر رضا زیبایی - بهترین مهندس در زمینه وب و روبات های وب در سال 88 شناخته شد - http://amirzibaee. com

پادشاه

این واژه از اساس پارسى ست و همانندى آن با واژه ى امیر در گویش تازى اتفاقى ست. واژه ى " میر" Mir در دوران ساسانیان بسیار به کار رفته مانند میرِ خراسان و مانند آن که منظور والى و فرمانرواى محلى ست. به شوهر در پارسى پهلوى " میرک Mirak " ( پهلوى: شوهر ، زوج )
نیز گفته مى شود که به معناى رئیس و مدیر خانواده است. واژه امیر Amir نیز در پهلوى از ترکیب اَ ( پیشوندِ نفى ) + میر ( از مُردن ) ساخته شده به معناى نامیرا ، شخصى که هرگز نمى میرد ، که از تمجیدهاى رایج درباره فرمانروایان بوده است. پس واژه امیر پارسى ست و جمع بستن
آن به شکل xاُمراءx درست نیست و نکوهیده است.

ب معنای پادشاه و فرمانده هست

پادشاه ، مغرور وخودشیفته

پادشاه مغرور و جذاب

این اسم ریشه فارسی دارد و در عربی نیز به کار میرود و در فرهنگ فارسی به معنا جاودان هم هست

فرمانروا کسی که امری می دهد بزرگ

حاکم

سرور

امیر در زبان عربی ب معنی خلیفه و حاکم هستش

بزرگ, سالار, میر, پادشاه, حکمران, فرمانروا, اقا, سرور, رییس و نام خودم

حاکم . سرور ( مگه داریم اسم از این بهتر )

یک توع اسم که معنیش یه معنا پادشاه است

امیر به معنای پادشاه و فرمانده*
امیر مقاره که واقعا فرمانده گرو ماکان و پادشاه قلب همه ما هست. واقعا اسمش برازندش*

پادشاه، حاکم، فرمانروا

ینی پادشاه سرزمین, فرمانروا بزرگ مغرور وجذاب

ولیعهد. سروری کردن. فرمانروای مطلق

سپهسالار. فرمانروای سپاه. سردار

جذاب، مغرور خودشیفته

امیر یعنی تسخیرکننده قلب

آیرا :/āyrā/ آیرا ( ترکمنی ) 1 - جدا، سوا، دیگری؛ 2 - ( به مجاز ) ممتاز و برجسته. اسم آیرا مورد تایید ثبت احوال کشور برای نامگذاری دختر است .

امیر ریشه در پارسی دارد و به معنای پادشاه است و بعد یونانیان و عرب ها از ان به عنوان فرمانروا و . . . استفاده کردند و در حال حاضر یک نام اینترنشنال میباشد.

سلطان

در زبان آدینه به معنای پادشاه

حاکم وفرمانروا

فرمانده , \پادشاه

@Rohamir. offical
کماکان باماکان.
امیر مقاره خواننده خوش صدای ایرانی که در ماکان بند فعالیت داردⓂ

امیر یعنی یه پسر خوش قلب یه فرمانده ی عالی یه فرزند خوب برای پدر و مادر یه ادم مهربان با وجدان و. . . هرچی بگم کم گفتم همه ی این هاویژگی های یه پسر واقعامرد به اسم امیر مقاره

امیر یعنی من

بزرگ

چرا در مورد هر اسمی بحث درباره ی ریشه اونه. وقتی هر اسمی از عبری و عربی تا یونانی و اروپایی میزاریم این حرفا چیه. پادشاه باشه تو عربی یا نامیرا تو فارسی که چی . معنیش مهمه

سرور، پادشاه، ملکه

سلطان ، پادشاه، سرور ، بزرگ، حاکم ، فرمانروا، فرمانده، مغرور، جذاب، خودشیفته ، آخرین درجه ی نظامی، فرمانروای سپاه ، سپهسالار، سروری کردن ،

پادشاه جهان در عین حال سخت کوش و مهربان

یعنی پادشاه. خودشیفته. و مغرور و جذاب. ما یه همسایه ایی داریم اسمش امیره و واقعا همه این چیز هایی که گفتم و داره. ولی خیلی جذابه لعنتی و البته مغرور

به نظر من امیر یعنی فرمانروا خونه و اینکه به فکر خانواده است و به اونا کمک میکنه
خیلی خوبه چون لقب امام علی هم امیرالمومنین هست

👑امیر 👑
یعنی 🦅
پادشاه سرزمین رویاها