<div class="boxBd">ذیم. [ ذَ / ذی ] ( ع اِ ) عیب. ( مهذب الاسماء ) آهو. ذان. ذاب. ذین. ذام.<br><hr>ذیم. [ ذَ ] ( ع مص ) عیب کردن. ذام.</div>

ذیم. [ ذَ / ذی ] ( ع اِ ) عیب. ( مهذب الاسماء ) آهو. ذان. ذاب. ذین. ذام. ذیم. [ ذَ ] ( ع مص ) عیب کردن. ذام.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

ذیم . [ ذَ ] (ع مص ) عیب کردن . ذام .

<p><span class=""hl"">ذیم .</span> [ ذَ <span class=""hl"" dir=""ltr"">/</span> ذی ] (ع اِ) عیب . (مهذب الاسماء) آهو. ذان . ذاب . ذین . ذام .<br></p>

ذیم . [ ذَ / ذی ] (ع اِ) عیب . (مهذب الاسماء) آهو. ذان . ذاب . ذین . ذام .

<div class="boxBd"><div class="wiki"><b>[ویکی الکتاب]</b> تکرار در قرآن: ۱(بار)<br>طبرسی فرمود: ذأم و ذیم به معنی عیب شدید است ولی راغب آنرامذمّت گفته است یعنی: فرمود از آن خارج شو در حالی که مذموم و مطرود هستی. این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.<div class="wikilink">wikialkb: <a href="http://alketab.org/ریشه_ذئم" target="_blank" rel="nofollow noopener">ریشه_ذئم</a></div></div></div>

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار) طبرسی فرمود: ذأم و ذیم به معنی عیب شدید است ولی راغب آنرامذمّت گفته است یعنی: فرمود از آن خارج شو در حالی که مذموم و مطرود هستی. این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است. wikialkb: ریشه_ذئم

ذیم

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

دانشنامه اسلامی