کلمه جو
صفحه اصلی

شاخ بزی

فارسی به انگلیسی

resembling a goat's horns


فرهنگ فارسی

← مارتینی


بوته زینتی است از خانواده صبر زرد

لغت نامه دهخدا

شاخ بزی. [ ب ُ ] ( اِ مرکب ) بوته ٔزینتی است از خانواده صبر زرد. ( یادداشت مؤلف ).

دانشنامه عمومی

شاخ بزی(نام علمی: Aloe arborescens،Candelabra Aloe) ، نام یک گونه از سرده سگل ها است. به عنوان گیاهی زینتی در باغ ها و گلدان ها کشت می شود.
نور: زیاد
آبیاری و رطوبت: کمی خشک
دما: ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد
خاک و تغذیه: خاک های سبک و زهکش دار یا خاک های لومی با مواد آلی مناسب
گیاهی با چند سر است که ارتفاع آن گاهی به اندازه یک درخت (حدود ۲ تا ۳ متر) نیز می رسد. برگ ها گوشتی و به رنگ سبز مایل به آبی کمرنگ هستند. در حاشیه برگ ها، خارهای فراوانی وجود دارد. گل ها به صورت خوشه ای در گل آذین ها قرار می گیرند. از هر رزت گیاه، دو تا چندین خوشه گل می تواند خارج شود. گل آذین ها به صورت استوانه ای شکل و به رنگ قرمز – نارنجی دیده می شوند.

شاخ بزی (سرده). در متن.
مجموعهٔ واژه های مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.
شاخ بزی، ناخن شیطان (نام علمی: Proboscidea) سرده ای از شاخ بزیان یکسالۀ علفی کرک دار غده ای و بدبو است با حدود هشت گونه که در امریکای جنوبی و جنوب امریکای شمالی پراکنده اند؛ برگهای این گیاهان متناوب یا متقابل به شکل تخم مرغ یا قلب با دمبرگ بلند است و گلهای آنها دوجنسی و نامنظم با دو لَپ در.

فرهنگستان زبان و ادب

[زیست شناسی- علوم گیاهی] ← مارتینی


کلمات دیگر: