پابوسی

پابوسی یا بوسیدن پا، عمل بوسیدن پا یا کفش یک شخص دیگر، یک حرکت تاریخی تشریفاتی و نماد سرسپردگی و تسلیم بود که از قرون وسطی اروپا تا به دوران مدرن وجود داشت. از جمله، در قانون سرسپردگی رعایا به امپراتور، در شرایط خاص پابوسی نیز انجام می شد. همچنین قانون پابوسی پاپ توسط شاهزادگان.
چاپلوسی یا تملق (subservience, obsequiousness, servility, flatter)
دست بوسی
پروسکونسیس (بوسه بر آستان)
پابوسی و چاپلوسی (کتاب)
پابوسی همچنین دارای یک مفهوم وابسته به عشق است، به عنوان نشانه ازخودگذشتگی مطلق یک مرد در برابر زن محبوب یا تسلیم مطلق و ارادت به معشوق.
امروزه پابوسی بزرگان می تواند یا نشانه احترام بسیار زیاد یا چاپلوسی باشد.
در سال ۱۵۲۰، درگیری شدیدی میان کریشنادوارایا از امپراتوری ویجایانگارا و سلطان اسماعیل عادل شاه از بیجاپور، بر سر کنترل شهر رایچور در ایالت کارناتاکا، هند روی داد. این درگیری، نخستین جنگی در شبه جزیره هند بود که در آن توپ جنگی به کار رفت. با پیروزی کریشنا رایا بر سپاه سلطان، اسماعیل عادل شاه پیکی به کریشنا رایا می فرستد و به وی پیشنهاد می کند که در صورتی که او اقدام به بازگرداندن رایچور و غنایم به دست آورده کند، سلطان «دوست مخلص» وی خواهد گشت. کریشنا رایا نیز در پاسخ، می پذیرد که همه درخواست های سلطان اسماعیل را انجام دهد، به شرطی که وی به پیشگاه کریشنا رایا رفته و «پایش را ببوسد.»