ضائن

ضائن . [ ءِ ] (اِخ ) از کوههای بنی سَلول دو کوهست که یکی را ضائن و دیگری را ضمر خوانند و ازهر دو با هم به ضمران عبارت کنند. (معجم البلدان ).

ضائن . [ ءِ ] (ع ص ، اِ) ستور پشم دار. || میش نر. (منتهی الارب ) (دهار). خلاف ماعز. || سست فروهشته شکم . || مرد نیکوتن کمخوار. || پشته ٔ سپید پهنا از ریگ . (منتهی الارب ). ج ، ضَأن ، ضَاءَن ، ضئین .