لپر

لپر. ( "ل" با آوای زیر، "پ" با آوای زیر ) ، ( ا ) ، ( زبان مازنی ) ، به زمین آبخیزی و جنگلی گفته میشود.
اون زمونای قدیما
اون آدمای با وفا
هنیش بینه رواقه سر
خسه بینه شه کاره سر
تازه چایی افتابه کل
بهار بینه زمینا کل
ورزای پش چو و ازال
لپر و تیل کتنه چال
از تالار نیک صالحی

لَپَر، وارونه، لپر کِردن = وارونه کردن ظرف
در گویش فارسی جیرفت

لپر lappar , ریشه ی لغت لب پر lab par است، لبریز ، برریز، در گویش شهر بابکی به معنی موج زدن یکطرفه مایعی وسر ریز نگهانی در اثر تکان خوردن ظرف است ، شیر لپر خورد واز بادیه رخت لرد ، چقدش کپ شد. یعنی ؛ شیر در اثر تکان خوردن از قابلمه ریخت بیرون ، یه مقدارش چپه شد ، آب در یا باد، لپر می زند ؛ یاد تو، چون موج بر سرمیزند؛کاش بودی در کنارم، ای پری ؛در هوایت باز ، دل پر می زند