استیو رایش (انگلیسی: Steve Reich؛ زاده ۳ اکتبر ۱۹۳۶) یک آهنگساز اهل ایالات متحده آمریکا است. برخی او را مهمترین و بزرگترین موسیقیدان زنده آمریکا می نامند. از پیشگامان موسیقی مینیمال است اگرچه در آثارش الزاماً و همیشه به این سبک وفادار نبوده. روزنامه گاردین او را از معدود آهنگسازانی می داند که در مسیر تاریخ موسیقی تغییر ایجاد کرده اند. هم چنین جان آدامز موسیقیدان آمریکایی معتقد است که استیو رایش نقش عمده ای در یکی از مهم ترین انقلاب های موسیقایی قرن بیستم داشته است.
جایزه گوگنهایم سال ۱۹۷۸
جایزهٔ گرمی برای بهترین قطعهٔ کلاسیک معاصر برای قطعه قطارهای متفاوت سال ۱۹۹۰
جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای موسیقی مجلسی برای قطعه موسیقی برای ۱۸ موسیقیدان سال ۱۹۹۹
جایزهٔ پولیتزر برای بهترین موسیقی سال ۲۰۰۹
استیو رایش در سال ۱۹۳۶ در شهر نیویورک زاده شد. والدینش هنگامی که یک ساله بود، از یکدیگر جدا شدند و رایش ایام کودکی و نوجوانیش را میان نیویورک و کالیفرنیا گذراند. اگر چه از کودکی شروع به نواختن پیانو کرد ولی در ۱۴ سالگی بود پس از شنیدن آثار موسیقی دوره باروک آموختن موسیقی را به طور جدی دنبال کرد. او به منظور حضور در گروه موسیقی جاز، نواختن درامز نیز فراگرفت.در سال ۱۹۵۷ با مدرک کارشناسی فلسفه از دانشگاه فارغ التحصیل شد. پایان نامه او دربارهٔ لودویگ ویتگنشتاین بود. بعدها او متون فلسفی ویتگنشتاین را در قطعات ضرب المثل(۱۹۹۵) و تو هستی(۲۰۰۶) به موسیقی درآورد. پس از فارغ التحصیلی، مقدمات آهنگسازی را از «هال اورتون» آموخت. در فاصله سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ در مدرسه موسیقی جولیارد مشغول به تحصیل شد. در نهایت وی موفق شد مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته موسیقی از کالج میلز در سال ۱۹۶۳ دریافت کرد.در تابستان سال ۱۹۷۰، با دریافت کمک هزینه مالی از مؤسسه بین المللی آموزش و پرورش، به غنا رفت و شیوه طبل زنی را در مؤسسه مطالعات آفریقایی دانشگاه غنا در آکرا مورد مطالعه قرار داد. از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷ اشکال سنتی متون مقدس عبری را در نیویورک و اورشلیم مورد مطالعه قرار داد. در سال ۱۹۶۶ استیو رایش گروه خود که متشکل از ۳ نوازنده بود را تأسیس کرد، گروهی که اعضایش به زودی به ۱۸ عضو رسید. از سال ۱۹۷۱ رایش و گروهش به طور متناوب در سراسر جهان به اجرای برنامه می پردازند.
موسیقی اش اگر چه در برخورد اول کمی مکانیکی به گوش می رسد اما از لجظات ریتمیک افسون کننده و ملودی های خلاقانه مالامال است. مضمون های اجتماعی و تاریخی چون هولوکاست، سلاح های کشتار جمعی، نزاع فلسطینیان و اسراییلیان و… بر کارش تأثیر گذاشت و در عمق آثارش قابل کشف و تاویل است.
جایزه گوگنهایم سال ۱۹۷۸
جایزهٔ گرمی برای بهترین قطعهٔ کلاسیک معاصر برای قطعه قطارهای متفاوت سال ۱۹۹۰
جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای موسیقی مجلسی برای قطعه موسیقی برای ۱۸ موسیقیدان سال ۱۹۹۹
جایزهٔ پولیتزر برای بهترین موسیقی سال ۲۰۰۹
استیو رایش در سال ۱۹۳۶ در شهر نیویورک زاده شد. والدینش هنگامی که یک ساله بود، از یکدیگر جدا شدند و رایش ایام کودکی و نوجوانیش را میان نیویورک و کالیفرنیا گذراند. اگر چه از کودکی شروع به نواختن پیانو کرد ولی در ۱۴ سالگی بود پس از شنیدن آثار موسیقی دوره باروک آموختن موسیقی را به طور جدی دنبال کرد. او به منظور حضور در گروه موسیقی جاز، نواختن درامز نیز فراگرفت.در سال ۱۹۵۷ با مدرک کارشناسی فلسفه از دانشگاه فارغ التحصیل شد. پایان نامه او دربارهٔ لودویگ ویتگنشتاین بود. بعدها او متون فلسفی ویتگنشتاین را در قطعات ضرب المثل(۱۹۹۵) و تو هستی(۲۰۰۶) به موسیقی درآورد. پس از فارغ التحصیلی، مقدمات آهنگسازی را از «هال اورتون» آموخت. در فاصله سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ در مدرسه موسیقی جولیارد مشغول به تحصیل شد. در نهایت وی موفق شد مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته موسیقی از کالج میلز در سال ۱۹۶۳ دریافت کرد.در تابستان سال ۱۹۷۰، با دریافت کمک هزینه مالی از مؤسسه بین المللی آموزش و پرورش، به غنا رفت و شیوه طبل زنی را در مؤسسه مطالعات آفریقایی دانشگاه غنا در آکرا مورد مطالعه قرار داد. از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷ اشکال سنتی متون مقدس عبری را در نیویورک و اورشلیم مورد مطالعه قرار داد. در سال ۱۹۶۶ استیو رایش گروه خود که متشکل از ۳ نوازنده بود را تأسیس کرد، گروهی که اعضایش به زودی به ۱۸ عضو رسید. از سال ۱۹۷۱ رایش و گروهش به طور متناوب در سراسر جهان به اجرای برنامه می پردازند.
موسیقی اش اگر چه در برخورد اول کمی مکانیکی به گوش می رسد اما از لجظات ریتمیک افسون کننده و ملودی های خلاقانه مالامال است. مضمون های اجتماعی و تاریخی چون هولوکاست، سلاح های کشتار جمعی، نزاع فلسطینیان و اسراییلیان و… بر کارش تأثیر گذاشت و در عمق آثارش قابل کشف و تاویل است.
wiki: استیو رایش