میعان

میعان به معنای مایع شدن است و در اصطلاح، به تبدیل گاز یا فاز گازی به مایع تحت شرایط فیزیکی و شیمیایی مانند تغییر فشار و دما و ... گفته می شود.
رشد
باید بدانیم که میعان پدیده ای جدا از تبخیر نیست و بین این دو تبدیل فاز رابطه تنگاتنگی وجود دارد، بحث در مورد میعان باعث به میان آمدن مفاهیمی از تبخیر می شود و بالعکس.
انرژی جنبشی مولکول های یک مایع از توزیع ماکسول - بولتزمن پیروی می کند که نظیر توزیع انرژی جنبشی بین مولکولهای یک گاز است. انرژی جنبشی مولکول معینی از یک مایع ضمن برخورد با سایر مولکول ها پیوسته تغییر می کند؛ ولی در لحظه ای معین، تعدادی از مولکول های یک مجموعه مولکول دارای انرژی نسبتاً زیاد و تعدادی دارای انرژی نسبتاً کم هستند. فراریت تعدادی از مولکول های با انرژی زیاد از مایع سبب می شود که انرژی جنبشی متوسط مولکول های باقی مانده در مایع کاهش یابد و از دمای کاسته شود.
وقتی مایعی از یک ظرف سرباز تبخیر می شود، انتقال گرما از محیط به مایع صورت می گیرد و در نتیجه، دمای مایع ثابت باقی می ماند و به این ترتیب، ذخیره مولکول های پرانرژی تأمین می شود و این فرایند تا تبخیر تمام ادامه می یابد. مقدار کل گرمای لازم برای تبخیر یک مول از مایع در دمای معین آنتالپی مولی آن مایع نامیده می شود. در دمای ۲۵ċ

مَیَعان (condensation)
تبدیل بخار به مایع. این فرآیند براثر تماس بخار و سطحی سرد صورت می گیرد. تبدیل بخار آب به قطره های ریز آب و تشکیل ابر نیز با این فرآیند صورت می گیرد. میعان در جَو هنگامی روی می دهد که هوا کاملاً از بخار آب اشباع شده است و نمی تواند بخار آب بیشتری را در خود نگه دارد. وقتی هوا در آسمان بالا می رود، سرد و منقبض می شود، در این حالت مقدار کمتری بخار آب را در خود نگه می دارد. بارش باران غالباً بر اثر حرکت جبهه های هوای گرم است، زیرا هوا بالا می رود و خنک می شود، درنتیجه بخار آب به صورت باران میعان می کند. دمایی که هوا در آن اشباع می شود نقطۀ شبنم نام دارد. در صورتی که ذرات گردوغبار، دود یا نمک به اندازۀ کافی در هوا موجود نباشد تا هسته های میعان را تشکیل دهند، بخار آب میعان نخواهد کرد. در این حالت هوا فوق اشباع است. میعان یکی از بخش های مهم چرخۀ آب است.