توک

( اسم ) چشم عین .

[ تر. ] (اِ. ) ۱ - یک دسته موی و پشم . ۲ - موی پیشانی . ۳ - کاکل اسب .

توک. ( اِ ) به معنی چشم باشد که به عربی عین خوانند. ( برهان ). چشم را گویند. ( فرهنگ جهانگیری ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) :
ز توک مست تو عالم خراب است
به قید زلف تو خلقی گرفتار. || یک دسته موی و پشم را می گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). یک دسته موی و ابریشم. ( فرهنگ جهانگیری ). پشم بر تن حیوان. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
چندین که مهر پیش تو سر بر زمین نهاد
دارم عجب که قندز شب را نسوخت توک.|| موی پیشانی و کاکل اسب را نیز گفته اند. ( برهان ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بعضی گویند به هر دو معنی آخر ترکی است. ( برهان ) ( آنندراج ). این کلمه گمان می کنم اصل توک به معنی مو در زبان آذری باشد. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). به هر دو معنی آخر رجوع به منتهی الارب ذیل کلمات خصلة. عذرة. عرفاص. قرن. نغرقه. قرزل. قرزلة. قزیعة. قصبة. تقصبة. کعبة. تقصیب. غسنة. غسناة. نصة شود.

۱. یک دسته موی یا پشم.
۲. موی پیشانی اسب، کاکل.
۳. چشم.

/took/ تکیه – تکیه دادن - چوب قیم که به جهت پیشگری از شاخه های پرمحصول در زیر آن ها قرار دهند ۳پیشانی برآمده

( تَوَک * ) شیرینی نوزاد