منفی

منفی . [ م َ فا ] (ع اِ) جای توقف کسی که اخراج بلد شده باشد. (ناظم الاطباء). آنجای که کسی را بدانجا نفی کرده باشند. محل نفی کردن کسی . محل نفی . محل تبعید. تبعیدگاه . (یادداشت مرحوم دهخدا). جایی که کسی را بدانجا نفی کرده باشند. (از اقرب الموارد) :
گر به منفی جانب فردوس می رفتم ز طوس
در نظر فردوسم از بجنورد نیکوتر نبود.

ملک الشعرای بهار.

این واژه اربی است و پارسی آن این هاست:
نِرین nerin ( کردی: نرینه )
اَژوتَپ ažotap، ناژوتپ ( پشتو: جوتپ وره= مثبت + «اَ»، «نا» )
اَپونیا apunyã ( سنسکریت: پونیَ punya= مثبت + پیشوند نفی «اَ» )
اَسِریاس aseryãs، ناسریاس ( سنسکریت: سرِیَس sreyas= مثبت + «اَ»، «نا» )
اَپریتیمَت apritimat، ناپریتیمت ( سنسکریت: پریتمیت + «اَ»، «نا» )

زیرپوچ، نایا

در ریاضی: منها

در پارسی " نایی " در نسک: فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو.
ناییدن = منفی کردن ، منتفی
نایش = نفی
نایاگرایی = منفی بافی

نهش
متضاد ( هانش )

کم، کمینه

نفی کردن= نایستن
ایجاب کردن و تایید کردن= هایستن
نفی= نایش
ایجاب و تایید=هایش
مثبت= های، برای نمونه: مثبت 2 برابر است با های 2
منفی= نای، منفی 3 = نای 3 یا دیدگاه او به این ماجرا منفی بود= دیدگاه او به این ماجرا نایسته ( نایا ) بود.
از این کارواژه ها می توان واژگان هایمند و هایسته و. . . را ساخت. برای نمونه: مثبت بودن این قطب آهنربا= هایستگی این قطب آهنربا.

پاد

نهش

هایمند=مثبت=positive
نایمند=منفی=negative
هایگوی=affirmative=برای یک اظهار مثبت بکار می رود و واژه ( هایگوی ) بهترین جایگزین برای این واژه انگلیسی است.
نایگوی=برای اظهار منفی بکار می رود.
( از کارواژه های هایستن و نایستن )

بدبین ( در جایگاه �صفت� ( سرشت ) از دیدِ دستور زبان )

نمونه:
او آدمی بدبین ( منفی ) است و به همه چیز با بدبینی می نگرد.

ناخوشایند ( در برخی گزاره ها )

نمونه:
گزیرش های ( تصمیمات ) دولت ایران بر کنش های راستی آزمایی و پایش ( نظارت ) این نهاد بر سویه های ( ابعاد ) گوناگونِ برنامه هسته ای ایران هَنایش ناخوشایند ( تأثیر منفی ) نهاده است.

پارسیِ سَره برای مثبت و منفی:

مثبت = هَستیک، . . . هَستَک، هَستِش
منفی = نیستیک، . . . نیستَک، نیستِش

از کارواژهٔ هَستن یا "هستیدن" ( وجود داشتن ) ، نیستن، بودن.

از میانِ چند پیشنهادی که دادم، هَستیک و نیستیک را بیشتر می پسندم، چون پسوندِ "ایک" تا آنجا که میدانم تنها در دو واژهٔ تاریک و نزدیک بکار رفته. پس بهتر است پسوندِ "ایک" را بیشتر به کار گرفت.

واژگان "هایی و نایی" یا "های و نای" که در بالا پیشنهاد شدند، هر چند دَرنِگَریستنی ( قابل توجه ) هستند، ولی می پندارم که در آینده این ها شَوَندِ دشواری ها و سردرگمی ها خواهند شد.
بیاَنگارید که فرمانده ای به خلبانِ در آسمان با بیسیم فرمان می دهد: این ها را با شتاب به رایانهٔ هواپیما درون کن: شماره های نای ۴۵ و ۲۳ و و و.
خلبان در آن کمبودِ زمان سردرگم خواهد شد که ماناکِ "شماره های نای ۴۵ و ۲۳" چیست؟ آیا "های" در آن گذاره به ماناکِ مثبت بود، یا به ماناکِ نشانه ی رَمَن ( جمع ) برای واژهٔ "شماره"؟
اگر خلبان شماره را به شَوَندِ کمبودِ زمان به نادرستی بزند، شاید مایه ی بدبختی و یا هتا جنگ بشود!
این تنها یک نمونه از میلیون ها بکارگیریِ روزانه ی این دو واژهٔ بسیار مِهَند و پربسامد بود.

پس باید به آینده اندیشید و به پِیآمدهای برساختنِ واژه ها.

تهی

رد . . شماره رد . . //شماره منفی