درخشنده

ذهبی

اسم: درخشنده (دختر) (فارسی) (تلفظ: de (a) raxšande) (فارسی: درخشنده) (انگلیسی: derakhshande)
معنی: دارای درخشیدن و تلألؤ، روشن و تابان، ( صفت فاعلی از درخشیدن )، دارای درخشش و تلألؤ، دارای درخشش

( اسم ) آنچه که میدرخشد درخشان تابان .

(دَ یا دِ رَ شَ دِ ) (ص فا. ) تابنده .

درخشنده. [ دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ ] ( نف ) تابنده. ( آنندراج ). پرتواندازنده. آنچه می درخشد. درخشان. تابان. نورانی. روشن. تابدار. ( ناظم الاطباء ). اجوج. اِلَّق. براق. بریق. دملص. لامح. لامع.لَمّاح. لموح. متلألی ٔ. مشعشع. وَهّاج :
به کف برنهاد آن درخشنده جام
نخستین ز کاوس کی برد نام.روان چنان شهریار جهان
درخشنده بادا میان مهان.سیاهش دو چنگ و به منقار زرد
چو زرِّ درخشنده بر لاجورد.ندیدم سرافراز بخشنده ای
به گاه کیان بر درخشنده ای.یکی تخت پیروزه چون آسمان
به گوهر درخشنده چون اختران.همانگاه کوهی برآمد ز آب
درخشنده و زرد چون آفتاب.چنین تا شب تیره سر برکشید
درخشنده خورشید شد ناپدید.یکی نامه خواهم براو مهر شاه
همان خط او چون درخشنده ماه.چو برق درخشنده از تیره میغ
همی آتش افروخت از هردو تیغ.چنین شهریاری و بخشنده ای
به گیتی ز شاهان درخشنده ای.چونکه زرین قدحی در کف سیمین صنمی
یا درخشنده چراغی بمیان پرنا.پرّ پروانه بسوزد با درخشنده چراغ
چون چخیدن با چراغ روشن زهرا کند.چه رای امام مرحوم القادرباللّه... ستاره ای بود درخشنده. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 310 ). خذروف ؛ برق درخشنده در ابر که از ابر جدا شود. هفاف ؛ پیراهن تنک شفاف و براق و درخشنده و سبک. ( منتهی الارب ).
- امثال :
هر درخشنده ای طلا نبود. ( امثال و حکم ).

تابنده، فروغ دهنده، پرتوافکن، درخشان.

بِرچ برچی؛ بِرِق بِرِقی

بارق