مترادف چالاک : آماده، تند، تندوتیز، جلد، چابک دست، چابک، چست، زرار، زرنگ، سریع، شاطر، شهم، فرز، قبراق، بلند، موزون، زیبا، جای بلند، مکان مرتفع، دزد
چالاک
مترادف چالاک : آماده، تند، تندوتیز، جلد، چابک دست، چابک، چست، زرار، زرنگ، سریع، شاطر، شهم، فرز، قبراق، بلند، موزون، زیبا، جای بلند، مکان مرتفع، دزد
فارسی به انگلیسی
agile, dapper, dexterous, nimble, sharp
nimble, quick
فارسی به عربی
اجل , بارع , داهیة , زیبقی , مرح , مفید , وجبة خفیفة
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: čālāk) دارای سرعت و مهارت در عمل ، چابک ؛ (در قدیم) بلند ، آراسته ، بزرگوار.
اسم: چالاک (پسر) (فارسی) (تلفظ: čālāk) (فارسی: چالاک) (انگلیسی: chalak)
معنی: چابک، تند و تیز، سریع، دارای سرعت و مهارت در عمل، ( در قدیم ) بلند، آراسته، بزرگوار
معنی: چابک، تند و تیز، سریع، دارای سرعت و مهارت در عمل، ( در قدیم ) بلند، آراسته، بزرگوار
مترادف و متضاد
۱. آماده، تند، تندوتیز، جلد، چابکدست، چابک، چست، زرار، زرنگ، سریع، شاطر، شهم، فرز، قبراق
۲. بلند، موزون، زیبا
۳. جای بلند، مکان مرتفع
۴. دزد
چالاک، خوراک مختصر، خوراک سرپایی، ته بندی
جذاب، زیرک، چالاک، نکته دان
اماده، قابل استفاده، دم دستی، ماهر، چابک، چالاک، سودمند، سریع، موجود، روان، دستی، مقتدر، بسهولت قابل استفاده، سهل الاستعمال، بادست انجام شده، استاد در کار خود
فعال، زیرک، زرنگ، چالاک، با هوش، شیک، ناتو، جلوه گر
زیرک، زرنگ، چابک، چالاک، تردست، فرز، جلد، چست
ماهر، زبردست، زرنگ، چیره دست، چابک، چالاک، سریع، سریع العمل
زیرک، ماهر، زبردست، زرنگ، چیره دست، چابک، چالاک، تردست
ماهر، زبردست، زرنگ، چابک، چالاک، سریع، استادانه، کاردان
ماهر، زبردست، چیره دست، چالاک
تند، چالاک، متغیر، متلون، سیمابی، جیوه دار
فعال، چالاک، سرحال، پر نیرو
تند، تیز، زرنگ، چابک، چالاک، سریع، با روح، سرزنده، سرزنده و بشاش، چست، رایج، اراسته، پاکیزه، تیز هوش
زرنگ، چابک، چالاک، فرز، سریع، با هوش، دانا، قشنگ
زننده، چالاک، تند و تیز
زرنگ، چالاک، محیل، اب زیر کاه
چالاک، سرزنده، خوشحال، سرحال، شنگول، با نشاط
ماهر، چالاک، اراسته، پاکیزه، قشنگتر
چابک، چالاک، شنگول، با نشاط، شاد و خرم، جست وخیز کنان
اماده، چالاک، سریع، بی درنگ، فوری، عاجل
چابک، چالاک، نرم، تاشو، قابل انحناء، بنرمی
چابک، چالاک، نرم، تاشو، قابل انحناء، بنرمی
چابک، چالاک، نرم، تاشو، بنرمی
آماده، تند، تندوتیز، جلد، چابکدست، چابک، چست، زرار، زرنگ، سریع، شاطر، شهم، فرز، قبراق
بلند، موزون، زیبا
جای بلند، مکان مرتفع
دزد
فرهنگ فارسی
چست وچابک، جلد، رنگ، بلندوجای بلندهم گفته اند
( صفت ) ۱- چست چابک جلد زرنگ . ۲- جای بنلد محل مرتفع .
چابک . جلد . چست . تیز . جلد کار . تند . فرز . سبک . قیچاق . قچاق .
( صفت ) ۱- چست چابک جلد زرنگ . ۲- جای بنلد محل مرتفع .
چابک . جلد . چست . تیز . جلد کار . تند . فرز . سبک . قیچاق . قچاق .
فرهنگ معین
(ص . ) چست ، جلد، زرنگ .
لغت نامه دهخدا
چالاک . (ص ) چابک . (فرهنگ اسدی ). (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) جَلد. (فرهنگ اسدی ) (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). چست . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام ). تیز. (ناظم الاطباء). تند در کار. (فرهنگ نظام ). جَلد کار. (ناظم الاطباء). تند. فرز. سبک . قیچاق . قچاق :
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک .
امسال که جنبش کند این خسرو چالاک
روی همه گیتی کند از خارجیان پاک .
آهسته تر ای سوار چالاک
بر دیده ٔ ما متاز چندین .
بدین دو خادم چالاک رومی و حبشی
درم خرید دو خاتون خرگه سنجاب .
ز آن جمله ٔ آهوان چالاک
بود آهوکی عجب شغبناک .
چو نام هم شنیدند آن دو چالاک
فتادند از سر زین بر سر خاک .
جوانی خردمند و فرزانه بود
که در وعظ چالاک و مردانه بود.
|| دزد مردکش . (فرهنگ اسدی ). دزد و خونی . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). دزد و راهزن و خونی . (ناظم الاطباء). دزد آدم کش . (فرهنگ نظام ) :
گفت کاین مردمان بی باکند
همه همواره دزد و چالاکند.
|| جای بلند. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ). بمعنی جای بلند. (برهان ) (ناظم الاطباء). منزل مرتفع. (ناظم الاطباء). بلند. رسا. بالا بلند. مرتفع :
بدو بر یکی قلعه چالاک بود
گذشته سرش بر ز افلاک بود.
بسکه سربسته چو غنچه دردسر دارم چو بید
چون شکوفه نشکفم کز سر و چالاک توام .
ای قدر عنبر کم شده ز آن زلف سردرهم شده
وی قد خوبان خم شده پیش قد چالاک تو.
جز آن چاره ندیدآن سرو چالاک
کز آن دعوی کند دیوان خود پاک .
شنیدم کآب خفتد زر شود خاک
چرا سیماب گشت آن سرو چالاک .
ای که از سرو روان قد تو چالاکتر است
دل بروی تو ز روی تو طربناکتر است .
ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت
زیبا نتواند بود الا نظر پاکت .
صد آشوب از قفای قد چالاک تو می آید
شکست قلب دل از چشم بی باک تو می آید.
|| مرد بزرگوار. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ص 250) (فرهنگ نظام ) :
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک .
|| در اردو بمعنی «فریب دهنده » است که از این معنی فارسی گرفته شده . (فرهنگ نظام ). فریبا. زیبا :
روز و شب جان سوزی و آنگاه از ناپختگی
روز چون نیلوفری چالاک و شب چون زعفران .
گوزن از حسرت این چشم چالاک
ز مژگان زهر پالاید نه تریاک .
بس میوه ٔ آبدار چالاک
کز چشم بد اوفتاددر خاک .
|| سعدی شیرازی در شعر ذیل مجازاً آن را به معنی موزون و آراسته و متناسب آورده است :
ای بر تو قبای حسن چالاک
صد پیرهن از جدائیت چاک .
|| زیرک و هوشیار و آگاه . تیزفهم . || با جد و جهد. زحمتکش . || خودرای . (ناظم الاطباء). و رجوع به چست و فرز و جَلد شود.
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک .
عنصری (از فرهنگ اسدی ).
امسال که جنبش کند این خسرو چالاک
روی همه گیتی کند از خارجیان پاک .
منوچهری .
آهسته تر ای سوار چالاک
بر دیده ٔ ما متاز چندین .
خاقانی .
بدین دو خادم چالاک رومی و حبشی
درم خرید دو خاتون خرگه سنجاب .
خاقانی .
ز آن جمله ٔ آهوان چالاک
بود آهوکی عجب شغبناک .
نظامی .
چو نام هم شنیدند آن دو چالاک
فتادند از سر زین بر سر خاک .
نظامی .
جوانی خردمند و فرزانه بود
که در وعظ چالاک و مردانه بود.
سعدی (بوستان ).
|| دزد مردکش . (فرهنگ اسدی ). دزد و خونی . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). دزد و راهزن و خونی . (ناظم الاطباء). دزد آدم کش . (فرهنگ نظام ) :
گفت کاین مردمان بی باکند
همه همواره دزد و چالاکند.
عنصری (از فرهنگ اسدی ).
|| جای بلند. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ). بمعنی جای بلند. (برهان ) (ناظم الاطباء). منزل مرتفع. (ناظم الاطباء). بلند. رسا. بالا بلند. مرتفع :
بدو بر یکی قلعه چالاک بود
گذشته سرش بر ز افلاک بود.
اسدی (از فرهنگ اسدی ).
بسکه سربسته چو غنچه دردسر دارم چو بید
چون شکوفه نشکفم کز سر و چالاک توام .
خاقانی .
ای قدر عنبر کم شده ز آن زلف سردرهم شده
وی قد خوبان خم شده پیش قد چالاک تو.
خاقانی .
جز آن چاره ندیدآن سرو چالاک
کز آن دعوی کند دیوان خود پاک .
نظامی .
شنیدم کآب خفتد زر شود خاک
چرا سیماب گشت آن سرو چالاک .
نظامی .
ای که از سرو روان قد تو چالاکتر است
دل بروی تو ز روی تو طربناکتر است .
سعدی (بدایع).
ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت
زیبا نتواند بود الا نظر پاکت .
سعدی .
صد آشوب از قفای قد چالاک تو می آید
شکست قلب دل از چشم بی باک تو می آید.
دانش (از آنندراج ).
|| مرد بزرگوار. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ص 250) (فرهنگ نظام ) :
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک .
عنصری (از فرهنگ نظام ).
|| در اردو بمعنی «فریب دهنده » است که از این معنی فارسی گرفته شده . (فرهنگ نظام ). فریبا. زیبا :
روز و شب جان سوزی و آنگاه از ناپختگی
روز چون نیلوفری چالاک و شب چون زعفران .
خاقانی .
گوزن از حسرت این چشم چالاک
ز مژگان زهر پالاید نه تریاک .
نظامی .
بس میوه ٔ آبدار چالاک
کز چشم بد اوفتاددر خاک .
نظامی .
|| سعدی شیرازی در شعر ذیل مجازاً آن را به معنی موزون و آراسته و متناسب آورده است :
ای بر تو قبای حسن چالاک
صد پیرهن از جدائیت چاک .
سعدی (ترجیعات ).
|| زیرک و هوشیار و آگاه . تیزفهم . || با جد و جهد. زحمتکش . || خودرای . (ناظم الاطباء). و رجوع به چست و فرز و جَلد شود.
چالاک. ( ص ) چابک. ( فرهنگ اسدی ). ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) جَلد. ( فرهنگ اسدی ) ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). چست. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ). تیز. ( ناظم الاطباء ). تند در کار. ( فرهنگ نظام ). جَلد کار. ( ناظم الاطباء ). تند. فرز. سبک. قیچاق. قچاق :
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک.
روی همه گیتی کند از خارجیان پاک.
بر دیده ما متاز چندین.
درم خرید دو خاتون خرگه سنجاب.
بود آهوکی عجب شغبناک.
فتادند از سر زین بر سر خاک.
که در وعظ چالاک و مردانه بود.
گفت کاین مردمان بی باکند
همه همواره دزد و چالاکند.
بدو بر یکی قلعه چالاک بود
گذشته سرش بر ز افلاک بود.
چون شکوفه نشکفم کز سر و چالاک توام.
وی قد خوبان خم شده پیش قد چالاک تو.
کز آن دعوی کند دیوان خود پاک.
چرا سیماب گشت آن سرو چالاک.
دل بروی تو ز روی تو طربناکتر است.
زیبا نتواند بود الا نظر پاکت.
ای میر نوازنده و بخشنده و چالاک
ای نام تو بنهاده قدم بر سر افلاک.
عنصری ( از فرهنگ اسدی ).
امسال که جنبش کند این خسرو چالاک روی همه گیتی کند از خارجیان پاک.
منوچهری.
آهسته تر ای سوار چالاک بر دیده ما متاز چندین.
خاقانی.
بدین دو خادم چالاک رومی و حبشی درم خرید دو خاتون خرگه سنجاب.
خاقانی.
ز آن جمله آهوان چالاک بود آهوکی عجب شغبناک.
نظامی.
چو نام هم شنیدند آن دو چالاک فتادند از سر زین بر سر خاک.
نظامی.
جوانی خردمند و فرزانه بودکه در وعظ چالاک و مردانه بود.
سعدی ( بوستان ).
|| دزد مردکش. ( فرهنگ اسدی ). دزد و خونی. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). دزد و راهزن و خونی. ( ناظم الاطباء ). دزد آدم کش. ( فرهنگ نظام ) : گفت کاین مردمان بی باکند
همه همواره دزد و چالاکند.
عنصری ( از فرهنگ اسدی ).
|| جای بلند. ( حاشیه فرهنگ اسدی چ اقبال ). بمعنی جای بلند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). منزل مرتفع. ( ناظم الاطباء ). بلند. رسا. بالا بلند. مرتفع : بدو بر یکی قلعه چالاک بود
گذشته سرش بر ز افلاک بود.
اسدی ( از فرهنگ اسدی ).
بسکه سربسته چو غنچه دردسر دارم چو بیدچون شکوفه نشکفم کز سر و چالاک توام.
خاقانی.
ای قدر عنبر کم شده ز آن زلف سردرهم شده وی قد خوبان خم شده پیش قد چالاک تو.
خاقانی.
جز آن چاره ندیدآن سرو چالاک کز آن دعوی کند دیوان خود پاک.
نظامی.
شنیدم کآب خفتد زر شود خاک چرا سیماب گشت آن سرو چالاک.
نظامی.
ای که از سرو روان قد تو چالاکتر است دل بروی تو ز روی تو طربناکتر است.
سعدی ( بدایع ).
ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت زیبا نتواند بود الا نظر پاکت.
سعدی.
فرهنگ عمید
۱. چست وچابک، جلد، زرنگ: آهسته تر ای سوار چالاک / بر دیدۀ ما متاز چندین (خاقانی: ۶۵۲ ).
۲. [قدیمی] بلند: بدو بر یکی قلعه چالاک بود / گذشته سرش بر ز افلاک بود (اسدی: لغت نامه: چالاک ).
۲. [قدیمی] بلند: بدو بر یکی قلعه چالاک بود / گذشته سرش بر ز افلاک بود (اسدی: لغت نامه: چالاک ).
پیشنهاد کاربران
زرنگ تند سریع
زبردست
تند ، چالاک ، متغیر
به زبان سنگسری جلد به منعی زرنگ
کلمات دیگر: