مترادف خرم : باصفا، باطراوت، نزه، سرسبز، بشاش، خشنود، خوش، خوشحال، خوشدل، زنده دل، شاد، شادان، شادمان، مبتهج، مسرور، مشعوف، مصفا ، ناشاد
متضاد خرم : بی صفا
chrome, box-calf
fresh, green, pleasant, cheerful
cheerful, exuberant, gay, lighthearted, luxuriantly, opulent
(تلفظ: xorram) سرسبز و با طراوت ، شاد ، خوشحال ، خوب ، خوش ، فرخنده ، مبارک .
باصفا، باطراوت، نزه، سرسبز ≠ بیصفا
بشاش، خشنود، خوش، خوشحال، خوشدل، زندهدل، سرسبز، شاد، شادان، شادمان، مبتهج، مسرور، مشعوف، مصفا ≠ ناشاد
۱. باصفا، باطراوت، نزه، سرسبز
۲. بشاش، خشنود، خوش، خوشحال، خوشدل، زندهدل، سرسبز، شاد، شادان، شادمان، مبتهج، مسرور، مشعوف، مصفا ≠ بیصفا
۳. ناشاد
رودکی .
منجیک .
کسائی .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
عنصری .
منوچهری .
منوچهری .
اسدی (گرشاسب نامه ).
ناصرخسرو.
ناصرخسرو.
ناصرخسرو.
سوزنی .
سوزنی .
انوری .
خاقانی .
خاقانی .
خاقانی .
خاقانی .
مولوی .
سعدی .
سعدی .
عماد فقیه .
حافظ.
حافظ.
فردوسی .
فردوسی .
خاقانی .
سعدی .
سعدی .
جلاب بخاری .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
نظامی .
رودکی .
دقیقی .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
فردوسی .
منوچهری .
فرخی .
اسدی .
ناصرخسرو.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 358).
ناصرخسرو.
خاقانی .
نظامی .
نظامی .
مولوی (کلیات شمس ).
منجیک .
خرم . [ خ َ ] (ع اِ) بینی کوه . (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پوست تخم مرغ است که بجهت ادویه ٔ عین مشغول کرده باشند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). || پشته و یا بینی کوه که جدا شده باشد از دیگری . (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || دماغه . (ازتاج العروس ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || (مص ) (اصطلاح عروض ) افتادن فای فعولن و میم مفاعیلن در عروض . (از ناظم الاطباء). در کشاف اصطلاحات فنون آمده : هو حذف المیم من مفاعیلن لیبقی فاعیلن فنقل الی مفعولن و یسمی اخرم . (تعریفات جرجانی ). حذف حرف اول از جزء است چنانچه در عنوان الشرف گفته ، و در پاره ای از رسائل عروض عرب گوید: خرم افکندن اولین متحرک از وتد مجموع باشد در صورتی که جزء در صدر بیت واقع شده باشد پس اگر این عمل در فعولن سالم صورت گیرد آنرا عضب خوانند و خرم اعم از عضب و ثلم باشد - انتهی . در رساله ٔ قطب الدین سرخسی آمده که خرم اسقاط اول ْ وتد مجموع است ، و در عروض سیفی آورده که خرم انداختن میم مفاعیلن است و چون فاعیلن کلمه ٔ غیرمستعمل باقی ماند بجایش مفعولن نهند و آن رکن که در آن خرم واقع شود آنرا اخرم گویند، و در منتخب می گوید: خرم رفتن فای فعولن و میم مفاعیلن است پس در اختلاف عبارات امعان نظری کن . || (مص ) باز کردن درز دوخته را. (از تاج العروس ) : اما علاج ، آنکه جراحت بر او [ بر زبان ] آید و رباطی کوتاه گردد دستکاریست و بریدن آن رباط چندانکه زفان مسترخی نشود و اگراز بریدن ترسند که چون بسیار آید اولیتر آن باشد که خرم کنند و آن چنان باشد که ابریشمی بوزن اندر زیر آن رباط کشند به احتیاط و ببندند و رگها را گوش دارند تا در ابریشم و بند او نباشند تا بریده نشوند آن ابریشم را بگذارند و همی آزمایند تا آن روز که آن رباط بریده نشود و ابریشم برون آید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || شکافتن دیوار بینی را. || بریدن و کم کردن چیزی را از کسی ، منه : ماخرمت منه شیئاً. (از لسان العرب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || خارج از راه شدن رهبر، منه : ماخرم الدلیل عن الطریق . (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (منتهی الارب ). || افتاده . افتادگی در کتاب و مانند آن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرم . [ خ َ رَ ] (ع مص ) شکافته گردیدن دیوار بینی فلان . (از تاج العروس )(از لسان العرب ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
فردوسی .
خرم . [ خ ُ ] (اِخ ) نام کوههای کوچکی بوده است بکاظمیه . (از جوالیقی ص 131).
خرم . [ خ ُ ] (ع اِ) پشته و یا بینی کوه که جدا شده باشد از دیگری . || دماغه . (از لسان العرب )(از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (منتهی الارب ).
(ویس و رامین ).
فرخی .
عسجدی .
مسعودسعد.
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) پهلوان . نام یکی از فرماندهان بزمان شاه شجاع و امیر مبارزالدین از سلسله ٔ آل مظفر. رجوع به ص 171، 218، 214 تاریخ عصر حافظ ج 1 و ص 701، 712 و 721 تاریخ گزیده چ لیدن شود.
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان حومه ٔ بخش کوهپایه ٔ شهرستان اصفهان ، واقع در 35هزارگزی جنوب باختری کوهپایه و 25هزارگزی جنوب جاده ٔ یزد.آب از زاینده رود و محصول غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن فرعی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10).
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بالاسرخ بخش کدکن ، سر راه مالرو عمومی کدکن برباطسنگ . این ده در دامنه ٔ کوه قرار دارد با آب و هوای معتدل . آب آن از قنات و محصول آن غلات و بنشن و محصول باغی . شغل اهالی زراعت و گله داری و کرباس بافی . راه آن مالرو است . کلاته علی اکبر و سراج جزء این ده است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) لقب پدر حسین بن ادریس حافظ است . (منتهی الارب ).
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) نام روستائیست به جنب اردبیل . (معجم البلدان ). مولد بابک خرم دین در این قریه اتفاق افتاد و خرمیه اصحاب بابک منسوب به این ناحیه می باشند. در منتهی الارب این ده از دههای فارس آمده است ولی صحیح قول یاقوت در مرآت البلدان می باشد.
خرم . [ خ ُرْ رَ ] (اِخ ) نام یکی از پادشاهان آل بابر در هندوستان است . (از قاموس الاعلام ترکی ج 3).
خرم . [ خ ِ رِ ] (اِخ ) دهی است از بخش بندپی شهرستان بابل واقع در 37هزارگزی جنوب مقری کلا، مرکز بخش بندپی . کوهستانی سردسیر. آب از شکراله رود. محصول آن غلات ، لبنیات ، عسل . شغل اهالی زراعت و گله داری . راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3).
خرم . [ خ ُرْ رَ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان حومه ٔ بخش کوهپایه ٔشهرستان اصفهان واقع در 35هزارگزی جنوب خاوری آخوره . آب آن از چشمه . محصول آن غلات . شغل اهالی زراعت . راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10).
اخرم#NAME?
۱. شاد؛ شادمان.
۲. خوش.
۳. تازه و شاداب.
خاموش کردن چراغ یا آتش
۱هم سنخ – هم پایه – هم ارزش ۲مناسب
از توابع دهستان بندپی بابل