مترادف رخشان : تابنده، تابان، درخشنده، رخشان، روشن، مشعشع، نیر
متضاد رخشان : تیره، کدر
رخشان
مترادف رخشان : تابنده، تابان، درخشنده، رخشان، روشن، مشعشع، نیر
متضاد رخشان : تیره، کدر
فارسی به انگلیسی
bright, brilliant
فرهنگ اسم ها
اسم: رخشان (دختر) (فارسی) (تلفظ: raxšān) (فارسی: رَخشان) (انگلیسی: rakhshan)
معنی: درخشان، روشن و تابان، درخشنده، ( = درخشان )
معنی: درخشان، روشن و تابان، درخشنده، ( = درخشان )
(تلفظ: raxšān) (= درخشان) ، ← درخشان .
مترادف و متضاد
پر جلوه، رخشان، رخشنده، فروزنده
تابنده، تابان، درخشنده، رخشان، روشن، مشعشع، نیر ≠ تیره، کدر
فرهنگ فارسی
درخشان، تابان، رخشاهم گویند
( صفت ) رخشنده درخشنده درخشان تابان .
یا رخشان صفت فاعلی حالی از رخشیدن تابان و روشن و درخشان .
( صفت ) رخشنده درخشنده درخشان تابان .
یا رخشان صفت فاعلی حالی از رخشیدن تابان و روشن و درخشان .
فرهنگ معین
(رَ ) (ص فا. ) رخشنده ، تابان .
لغت نامه دهخدا
رخشان. [ رُ ] ( نف ) رَخْشان. رخشا. ( لغت محلی شوشتر نسخه خطی کتابخانه مؤلف ) ( از برهان ). صفت فاعلی است از رخشیدن با معنی مبالغه در مفهوم فروزان. ( از شعوری ج 2 ص 12 ). تابان. روشن. ( از برهان ) ( رشیدی ) ( کشف اللغات ) ( لغت محلی شوشتر ) ( غیاث اللغات ). درخشان. ( لغت فرس اسدی نسخه خطی کتابخانه نخجوانی ). تابنده. فروزان. بَرّاق. درخشان. در حال رخشیدن. نیر. نیره. انور. منیر. منیره. لامع. لامعه. متلألی ٔ. باتلألؤ. آبدار. مضی ٔ. واضح. لامح. لایح. ( یادداشت مؤلف ). دُلامِص. دُلَمِص. دُمالِص. دُمَلِص. ( منتهی الارب ). و رجوع به رَخْشان شود.
رخشان. [ رَ ] ( نف ) رُخْشان. صفت فاعلی حالی از رخشیدن. تابان و روشن و درخشان. ( ناظم الاطباء ). صفت مشبهه از رخشیدن. ( فرهنگ نظام ) :
نشسته بر او شهریاری چو ماه
ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه.
که رخشان بدی او چو ماه اورمزد.
چو ناهید رخشان بدی بر سپهر.
ز یاقوت رخشان دو انگشتری.
زمین دید رخشان تر از چرخ و ماه.
لاله سنبل حجابی یا مه عنبرنقاب.
بر سماوات عُلا برشده ز ایشان لهبی.
بردل من ریخته گلنار نار.
چون بر پرند و ششتری پاشیده دینار و درم.
به برهانهای چون خورشید رخشان.
در بر دریای جوشان کی پدید آید شَمَر.
ضمایر چون شب و او روز رخشان.
که طشت زر از شرق رخشان نماید.
چون شهاب اختر رخشان شدنم نگذارند.
رخشان. [ رَ ] ( نف ) رُخْشان. صفت فاعلی حالی از رخشیدن. تابان و روشن و درخشان. ( ناظم الاطباء ). صفت مشبهه از رخشیدن. ( فرهنگ نظام ) :
نشسته بر او شهریاری چو ماه
ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه.
فردوسی.
بدو گفت شاپور شاه اورمزدکه رخشان بدی او چو ماه اورمزد.
فردوسی.
که روشن شدی زو [ یاقوت ] شب تیره چهرچو ناهید رخشان بدی بر سپهر.
فردوسی.
یکی طوق روشن تر از مشتری ز یاقوت رخشان دو انگشتری.
فردوسی.
بگردید بر گرد آن شهر شاه زمین دید رخشان تر از چرخ و ماه.
فردوسی.
ای رخ رخشان جانان زیر آن زلف بتاب لاله سنبل حجابی یا مه عنبرنقاب.
عنصری.
با رخی رخشان چون گرد مهی بر فلکی بر سماوات عُلا برشده ز ایشان لهبی.
منوچهری.
دو رخ رخشان تو گلنار گشت بردل من ریخته گلنار نار.
منوچهری.
از روی چرخ چنبری رخشان سهیل و مشتری چون بر پرند و ششتری پاشیده دینار و درم.
لامعی.
شب من روز رخشان کرد خواجه به برهانهای چون خورشید رخشان.
ناصرخسرو.
در بر خورشید رخشان کی پدید آیدسُهادر بر دریای جوشان کی پدید آید شَمَر.
ناصرخسرو.
خلایق خاک و اوابر بهاری ضمایر چون شب و او روز رخشان.
ناصرخسرو.
مگر روز قیفال او راند خواهدکه طشت زر از شرق رخشان نماید.
خاقانی.
وآن شرارم که به قوت برسم سوی اثیرچون شهاب اختر رخشان شدنم نگذارند.
خاقانی.
دُرج بی گوهر روشن به چه کاررخشان . [ رَ ] (نف ) رُخْشان . صفت فاعلی حالی از رخشیدن . تابان و روشن و درخشان . (ناظم الاطباء). صفت مشبهه از رخشیدن . (فرهنگ نظام ) :
نشسته بر او شهریاری چو ماه
ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه .
بدو گفت شاپور شاه اورمزد
که رخشان بدی او چو ماه اورمزد.
که روشن شدی زو [ یاقوت ] شب تیره چهر
چو ناهید رخشان بدی بر سپهر.
یکی طوق روشن تر از مشتری
ز یاقوت رخشان دو انگشتری .
بگردید بر گرد آن شهر شاه
زمین دید رخشان تر از چرخ و ماه .
ای رخ رخشان جانان زیر آن زلف بتاب
لاله ٔ سنبل حجابی یا مه عنبرنقاب .
با رخی رخشان چون گرد مهی بر فلکی
بر سماوات عُلا برشده ز ایشان لهبی .
دو رخ رخشان تو گلنار گشت
بردل من ریخته گلنار نار.
از روی چرخ چنبری رخشان سهیل و مشتری
چون بر پرند و ششتری پاشیده دینار و درم .
شب من روز رخشان کرد خواجه
به برهانهای چون خورشید رخشان .
در بر خورشید رخشان کی پدید آیدسُها
در بر دریای جوشان کی پدید آید شَمَر.
خلایق خاک و اوابر بهاری
ضمایر چون شب و او روز رخشان .
مگر روز قیفال او راند خواهد
که طشت زر از شرق رخشان نماید.
وآن شرارم که به قوت برسم سوی اثیر
چون شهاب اختر رخشان شدنم نگذارند.
دُرج بی گوهر روشن به چه کار
برج بی کوکب رخشان چه کنم .
رای رخشان تو بر چشمه ٔ خضر
رفته بی زحمت راه ظلمات .
همیدون بازجست آن ماه خوبان
از آن سرو روان خورشید رخشان .
جایی که شمع رخشان ناگاه برفروزد
پروانه چون نسوزد چون سوختن یقین است .
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما.
سحرگه که رخشید خورشید رخشان
جهان شد ز نورش چو لعل بدخشان .
تمرید؛ رخشان ساختن بنا را. ذَهَب دُلامِص ؛ زر رخشان . (منتهی الارب ).
- رخشان شدن ؛ درخشان شدن . نورانی گردیدن . تابان شدن . تابناک گشتن :
چو بودی سر سال نو فرودین
که رخشان شدی در دل از هور دین .
شود روز چون چشمه رخشان شود
جهان چون نگین درخشان شود.
جهل را از دل تو علم برآرد بیخ
خاک تاریک به خورشید شود رخشان .
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.
گفت با جسم آیتی تا جان شد او
گفت با خورشید تا رخشان شد او.
نشسته بر او شهریاری چو ماه
ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه .
فردوسی .
بدو گفت شاپور شاه اورمزد
که رخشان بدی او چو ماه اورمزد.
فردوسی .
که روشن شدی زو [ یاقوت ] شب تیره چهر
چو ناهید رخشان بدی بر سپهر.
فردوسی .
یکی طوق روشن تر از مشتری
ز یاقوت رخشان دو انگشتری .
فردوسی .
بگردید بر گرد آن شهر شاه
زمین دید رخشان تر از چرخ و ماه .
فردوسی .
ای رخ رخشان جانان زیر آن زلف بتاب
لاله ٔ سنبل حجابی یا مه عنبرنقاب .
عنصری .
با رخی رخشان چون گرد مهی بر فلکی
بر سماوات عُلا برشده ز ایشان لهبی .
منوچهری .
دو رخ رخشان تو گلنار گشت
بردل من ریخته گلنار نار.
منوچهری .
از روی چرخ چنبری رخشان سهیل و مشتری
چون بر پرند و ششتری پاشیده دینار و درم .
لامعی .
شب من روز رخشان کرد خواجه
به برهانهای چون خورشید رخشان .
ناصرخسرو.
در بر خورشید رخشان کی پدید آیدسُها
در بر دریای جوشان کی پدید آید شَمَر.
ناصرخسرو.
خلایق خاک و اوابر بهاری
ضمایر چون شب و او روز رخشان .
ناصرخسرو.
مگر روز قیفال او راند خواهد
که طشت زر از شرق رخشان نماید.
خاقانی .
وآن شرارم که به قوت برسم سوی اثیر
چون شهاب اختر رخشان شدنم نگذارند.
خاقانی .
دُرج بی گوهر روشن به چه کار
برج بی کوکب رخشان چه کنم .
خاقانی .
رای رخشان تو بر چشمه ٔ خضر
رفته بی زحمت راه ظلمات .
خاقانی .
همیدون بازجست آن ماه خوبان
از آن سرو روان خورشید رخشان .
نظامی .
جایی که شمع رخشان ناگاه برفروزد
پروانه چون نسوزد چون سوختن یقین است .
عطار.
ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما.
حافظ.
سحرگه که رخشید خورشید رخشان
جهان شد ز نورش چو لعل بدخشان .
رضاقلیخان هدایت .
تمرید؛ رخشان ساختن بنا را. ذَهَب دُلامِص ؛ زر رخشان . (منتهی الارب ).
- رخشان شدن ؛ درخشان شدن . نورانی گردیدن . تابان شدن . تابناک گشتن :
چو بودی سر سال نو فرودین
که رخشان شدی در دل از هور دین .
فردوسی .
شود روز چون چشمه رخشان شود
جهان چون نگین درخشان شود.
فردوسی .
جهل را از دل تو علم برآرد بیخ
خاک تاریک به خورشید شود رخشان .
ناصرخسرو.
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.
ناصرخسرو.
گفت با جسم آیتی تا جان شد او
گفت با خورشید تا رخشان شد او.
مولوی .
رخشان . [ رُ ] (نف ) رَخْشان . رخشا. (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (از برهان ). صفت فاعلی است از رخشیدن با معنی مبالغه در مفهوم فروزان . (از شعوری ج 2 ص 12). تابان . روشن . (از برهان ) (رشیدی ) (کشف اللغات ) (لغت محلی شوشتر) (غیاث اللغات ). درخشان . (لغت فرس اسدی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ نخجوانی ). تابنده . فروزان . بَرّاق . درخشان . در حال رخشیدن . نیر. نیره . انور. منیر. منیره . لامع. لامعه . متلألی ٔ. باتلألؤ. آبدار. مضی ٔ. واضح . لامح . لایح . (یادداشت مؤلف ). دُلامِص . دُلَمِص . دُمالِص . دُمَلِص . (منتهی الارب ). و رجوع به رَخْشان شود.
فرهنگ عمید
درخشان، روشن، تابان.
دانشنامه عمومی
رخشان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
این روستا در دهستان مخت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۲۹ نفر (۳۰خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان مخت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۲۹ نفر (۳۰خانوار) بوده است.
wiki: رخشان
پیشنهاد کاربران
متلالی=درخشان، مشعشع هستش
کلمات دیگر: