شورانگیز

wiki: سه تار ، تار و تنبور است که سال ها پیش برای اولین بار به پیشنهاد علی تجویدی و توسط ابراهیم قنبری مهر ساخته شده بود. شیوه ی نواختن این ساز در اصل برگرفته از سه تار است گرچه خصیصه های صوتیِ آن در بعضی موارد تفاوت های اساسی دارد. به عنوان مثال، طنینِ بیشترِ شورانگیز به خاطرِ استفاده از کاسهٔ تنبور است که صفحهٔ آن علاوه بر چوب، از پوست هم بهره می برد.صدای شورانگیز کمی بم تر از سه تار معمولی است. شورانگیز دارای شش سیم (دو سیم اول و دوم به صورت جفت بسته شده) و 20 پرده است. حوزه ی صدایی شورانگیز از دو (نت موسیقی) تا می(نت موسیقی) کرن می باشد و از لحاظ طول ارتعاش نیز متفاوت از تار و سه تار و طولانی تر از آنهاست. به این ترتیب که طولِ کاسه 36 سانتی متر و طول دسته از محل اتصال تاشیطانک حدود 41 سانتی متر می باشد.حسین علیزاده در تعدادی از آثارش مانند ماه و مه، باده تویی، نوای نور و... از این ساز استفاده کرده است.
شورانگیز یک تکنیک از ابداعات ابراهیم قنبری مهر در تولید سازهای زهی می باشد. اصل ترکیب پوست و چوب در قسمتی از صفحه روی (منطقهٔ خرک) پایه این تکنیک می باشد.مشخصه ی اصلی صدای این ساز حجم زیادتر و پر طنین تر در مقایسه با سازهای مشابه هم خانواده آن می باشد. پوست مورد استفاده در انواع شورانگیز نسبتاً ضخیم می باشد و در مقابل رطوبت حساسیت کمتری نسبت به پوست تار دارد.
http://www.mbw.ir/index.php/detail.php?id=215