خرمه

خرمه . [ خ ُرْ رَ م َ ] (اِخ ) نام ناحیتی است از نواحی فارس بجانب استخر. (از معجم البلدان ):خرمه شهرکی است خوش و هوا معتدل و آب روان و میوه وغله بسیار و قلعه ای است آنجا بر کوه سخت استوار معروف بقلعه ٔ خرمه و جامع و منبر است . (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 129). قلعه ٔ خرمه قلعه ای محکم است در میان عمارتها و هوای آن معتدل و آب مصنعه دارد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 159). از جانب شیراز شاه یحیی برحسب میعاد به اتفاق لشکری جرار متوجه یزد شد، از عقب او مبارکشاه انیاغ و جمعی از امراء بتکامیشی روانه گردانیدند. در حدود خرمه میان ایشان محاربه شد و بازگشتند. (تاریخ گزیده چ 1 ص 700).

خرمة. [ خ َ رَ م َ ] (اِخ ) زمینی است در تالی ضریه و در آنجا معدنی یافت میشود. (از معجم البلدان ).

خرمة. [ خ َ م َ ] (اِخ ) جایگاهی بوده است در بالای القدقدة و ازآن ِ طایفه ای از بنی تمیم موسوم به بنوالکذاب . در قسمت علیای این مکان آبی بنام القلیب قرار دارد. (از معجم البلدان ).

خرمة. [ خ ُ م َ ] (اِخ ) نام کوهی است . گویند نام آبی است در دیار بنی سعدبن ذبیان . از اینجا تا ضریه شش میل فاصله است . (از معجم البلدان ).

خرمة. [ خ ُرْ رَ م َ ] (ع اِ) گیاهی است مانند لوبیا و آن بنفشه ای رنگ است و بوییدن و نظر کردن بدان مفرح باشد و روغن آن نیز فرح آرد. (یادداشت بخط مؤلف ). گیاهی است مانند لوبیا. ج ، خُرَّم . (منتهی الارب ). || کافتگی دیوار بینی . ج ، خرمات . (منتهی الارب ).

خرما