شهسوار

اسم: شهسوار (پسر) (فارسی) (تلفظ: šah savār) (فارسی: شهسوار) (انگلیسی: shah savar)
معنی: سوار دلاور، چالاک و ماهر در اسب سواری، ( = شاه سوار )، ماهر در سوارکاری، ( در قدیم ) ( به مجاز ) شخص بسیار برجسته و ممتاز، شوالیه

۱ - شهرستانی است در مازندران و آن از طرف شمال ببحر خزر از جنوب بسلسله جبال البرز از مشرق بدهستان قشلاق ( بخش چالوس ) و از مغرب بدهستان اوشیان شمال شهرستان ساحل دریای خزر و دشت و جنگل است که قسمتی تبدریل باراضی برنجکاری و مرکبات و چای شده و قسمتی بحال جنگل یا بایر است. عرض اسن جلکه از یک کیلومتر ( حدود دریا پشته رامسر ) تا ۹ کیلو متر ( حدود جنوبی شهسوار ) میباشد . قسمت مرکزی شهرستان ارتفاعات پوشیده از جنگل انبوه است و قسمت جنوبی شهرستان نقاط مرتفع برودت زیاد عاری از اشجار و خوش آب و هوا و محل ییلاق اکثر سکنه شهرستان است . مهمترین رودهای این شهرستان از مغرب بمشرق عبارتند از : صفا رود چالکرود دو هزار سه هزار ترک رود کمرگ رود تیوم نشتارود نسا رود پلنگ آب رود کاظم رود نمک آب رود شهرستان مزبور از ۱۱ دهستان و ۳۲۲ آبادی تشکیل شده و جنعیت آن قریب ۷۲٠٠٠ تن است محصول عمده در قسمت دشت برنج مرکبات ( که شمهور است ) چای مختصر ابریشم باقلا و انواع سبزی : در قسمت ییلاق غلات دیمی حبوبات لبنیات . ۲ - شهر شهسوار مرکز شهرستان در ۵۳ کیلومتری مغرب چالوس و ۱۳۶ کیلومتری مشرق رشت ساحل دریا و کنار رود سه هزار . این شهر پیش از ۱۳۱٠ ه.ش . آبادی کوچکی بود و از آن پس تبدیل بشهری مطابق اصول صحیح شهر سازی گردید. جمعیت آن حدود ۶ تا ۷ هزار تن است.
شاه سوار، سواردلاوروچالاک وماهر، کنایه ازخورشید
( اسم ) شاه سوار سوار دلیر دلیر و چالاک .

(شَ سَ ) (اِمر. ) سوار دلیر و چالاک .

شهسوار. [ ش َ س َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مخفف شاهسوار.فارِس و سوار دلاور و بهادر و پهلوان غازی. ( ناظم الاطباء ). سوار دلیر و ماهر در سواری اسب. ( آنندراج ). سواری بزرگوار و جلد و چالاک و ماهر و استاد در سواری.( یادداشت مؤلف ). رجوع به شاهسوار شود :
به لابه بگفتند با شهسوار
که بر ما تو باش از جهان شهریار.هر شهسوار فضل که شد با تو همعنان
یابد بگرد گردن از ایام پالهنگ.شهسواری است عشق خاقانی
کز سر مقرعه جهان بخشد.موکب شهسوار خوبان رفت
لاشه صبر ما دمادم شد.بی مقتدای ملت نه کلک و نه کتاب
بی شهسوار زاول نه رخش و نه ستام.تا او شده شهسوار ابرش
بگذشته محیط آب از آتش.برون آمد مهین شهسواران
پیاده در رکابش تاجداران.بگردن اسب را با شهسوارش
ز جا برداشت و آسان کرد کارش.اندرخورشهسوار شبدیز بود
اندرخور دیگ و کاسه کفگیر بود.آری این اسب است لیک آن اسب کو
با خود آ ای شهسوار اسب جو.اگر مردی از مردی خود مگوی
نه هر شهسواری بدربرد گوی.کاندرین گرد شهسوارانند
علم او را خزانه دارانند.به پیش خیل خیالش کشیدم ابلق چشم
بدان امید که آن شهسوار بازآید.شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست
تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکبست.چنگ چوگانی چرخت رام شد از زیر زین
شهسوارا چون بمیدان آمدی گویی بزن.شهسوار عشق چون لشکر کشید
خواجه را در خدمت چاکر کشید.- شهسوار دشت ارزن ؛کنایه از حضرت محمد ( ص ) است. ( از ناظم الاطباء ).
- شهسوار فلک ؛ کنایه از آفتاب است. ( از ناظم الاطباء ).
- شهسوار مضمار مغازی ؛ کنایه از پهلوان میدان جنگ. ( از ناظم الاطباء ).

---

شهسوار. [ ش َ س َ ] ( اِخ ) یکی از شهرستانهای مازندران کنار دریای خزر میان رامسر و چالوس. از یازده دهستان و 322 آبادی تشکیل شده و 72000 تن سکنه دارد.

سوار دلاور، چالاک، و ماهر در اسب سواری.
* شهسوار فلک: [قدیمی، مجاز] خورشید.
* شهسوار سپهر: = * شهسوار فلک
* شهسوار گردون: = * شهسوار فلک