شگفت ماندن

تعجب کردن حیران ماندن متعجب شدن .

شگفت ماندن. [ ش ِ گ ِ / گ ُ دَ ] ( مص مرکب )تعجب کردن. حیران ماندن. در شگفت ماندن. متعجب شدن.سخت دچار شگفتی گشتن. ( یادداشت مؤلف ) :
بگفت این و خود ساز دیگر گرفت
نگه کن کنون تا بمانی شگفت.یکی را ز بن دور کرده دو کفت
از آن خستگان ماند نعمان شگفت.بماند اندر او جهن جنگی شگفت
کلاه بزرگی ز سر برگرفت.به آوردگه رفت و نیزه گرفت
همی مانده از گفت مادر شگفت.ز همت هنر تو شگفت ماندستم
که ایمنی تو برو و بر آسمان نشوی.بونصر از آن شگفت ماند و گفت تمام مردیست. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 379 ). بزرگان روم و ایران همه پیش شاه بودند و در صورت نیکوی اوی شگفت ماندند. ( اسکندرنامه نسخه نفیسی ). نهال او را دید درخت شده و آن خوشه ها از او آویخته شگفت بماند. ( نوروزنامه ).
- به شگفت ماندن ؛ در تعجب ماندن. غرق حیرت و تعجب گشتن : این خبر به حجاج بردند به شگفت بماند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 189 ).
- در شگفت یا اندر شگفت ماندن ؛ در حیرت و تعجب ماندن. متعجب شدن :
ز گفتار او ماند اندر شگفت
زمین را ببوسید و پوزش گرفت.بدو ماند شاه جهان در شگفت
وز آن کودک اندیشه ها برگرفت.از آن تاجور ماند اندر شگفت
سخن هرچه بشنید در دل گرفت.بدو مانده بر خسرو اندر شگفت
چنان برز و بالا و بازو و کفت.- شگفت ( در شگفت )فروماندن ؛ متعجب ماندن. از تعجب فروماندن :
فروماند از کار رستم شگفت
همی راند و اندیشه اندرگرفت.چو هومان ورا دید با یال و کفت
فروماند یکبار از او در شگفت.- مانده اندر شگفت ( در شگفت ) ؛ مبهوت و حیران مانده :
ای پرغونه باژگونه جهان
مانده من از تو به شگفت اندرا.فراوان سخنها از ایدر بگفت
فرستاده مانده از او در شگفت.وز آن روی راه بیابان گرفت
همه کشورش مانده اندر شگفت.