انقلاب ثور

مختصات: ۳۰°۲′ شمالی ۳۱°۱۳′ شرقی / ۳۰٫۰۳۳°شمالی ۳۱٫۲۱۷°شرقی / 30.033; 31.217
کودتای ۲۶ سرطان
جمهوری دموکراتیک افغانستان
جنگ شوروی در افغانستان
جنگ در افغانستان (۱۹۸۹-۱۹۹۲)
جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۲-۱۹۹۶)
جنگ کابل (۱۹۹۲-۱۹۹۶)
جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
جنگ در افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۴)
خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان
جنگ در افغانستان (۲۰۱۵–تاکنون)
انقلاب یا کودتای ۷ ثور ۱۳۵۷(۲۸–۲۷ آوریل ۱۹۷۸) در افغانستان که توسط مردم یا اعضای وابسته به حزب دموکراتیک خلق افغانستان(PDPA) شکل گرفت و طی آن حکومت سردار محمد داود خان، رئیس جمهور خود خوانده به حزب دموکراتیک خلق افغانستان (PDPA) انتقال یافت. داود خان، خود با ساقط کردن حکومت پسر عمویش آخرین پادشاه افغانستان، محمد ظاهرشاه، در سال ۱۹۷۳ به قدرت رسیده بود. ثور؛ نام دری برای دومین ماه از فصل بهار در تقویم فارسی است؛ که این شورش هم در این ماه از سال صورت گرفت و به همین علت نام خودش را از این ماه وام گرفت. این شورش منجر به دخالت نظامی ارتش سرخ شوروی در سال ۱۳۵۸ (۱۹۷۹) و جنگ های نه ساله (۱۳۵۸–۱۳۶۷) میان مجاهدین افغان و شوروی شد.
داود خان در مرحله اول حکومت خود از حزب خلق استقبال نیک نمود. نیمی از وزیران داود خان از اعضای حزب پرچم بودند. او پس از آشوب در پنجشیر به پاکستان سفر نمود و روابط را با کشورهای اسلامی آغاز نمود. از آن پس اختلافات میان حکومت داود خان و حزب خلق آغاز شد. او در سال ۱۳۵۴ درسیاست خود تغییراتی ایجاد کرد و حزب را بنام ملی غورزنگ ساخت. از آن پس اختلافات میان داود خان و حزب خلق تشدید شد و تعدادی از اعضای این حزب روانه زندان شدند. در ۵ ثور سال ۱۳۵۷ تعدادی از رهبران حزب خلق افغانستان را به زندان انداخت که در این میان حفیظ الله امین محبوس نگردید. امین قبلاً به سمت مسول فعالیت های حزب در قوای مسلح افغانستان منصوب گردیده بود. امین نظر به وضعیت که داشت کودتا را چند ماه قبل طرح ریزی نموده بود و منتظر یک اشاره بود. بالاخره این کودتا در هفت ثور سال ۱۳۵۷ با رهبری حزب دموکراتیک خلق افغانستان پیروز گردید. داود خان به همراه ۳۰ نفر از اعضای فامیلش تیر باران گردیدند. حزب دموکراتیک افغانستان دارای دو جناح بود که جناح چپ را نورمحمد ترکی و جناح راست را ببرک کارمل رهبری می نمودند. بزودی اختلافات فکری میان دو جناح تشدید پیدا کرد و اعضای حزب جناح راست به زندان انداخته شده و حدود ده هزار نفر از اعضای آن تیر باران، فراری یا تبعید گردیدند. بدین ترتیب در کشور سیستم یک حزبی روی کار آمد که با نظام سلطنتی پیشین فرقی نداشت. به جز رهبران احزاب اسلامی که به پاکستان فرار نموده بودند رهبران سایر احزاب مترقی از قبیل طاهر بدخشی، مجید کلاکانی، حرالدین باعث، دکتر زرغون و غیره تیر باران شدند. بزودی اختلافات میان حفیظ اله امین و ترکی پدیدار شد تا آنکه امین ترکی را ازبین برد و خود بر مسند سلطنت نشست. درین مدت جنگهای داخلی به رهبری احزاب اسلامی در کشور به اوج خود رسیده بود. بی امنی سراسر کشور را فراگرفته بود. در این میان ضروری بود تا طرفداران ترکی با ببرک کامل متحد گردیده و در برابر حفیظ اله امین مشترکاً به مبارزه برخیزند. در ۶جدی سال ۱۳۵۸ این دو گروه با همکاری اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی دوباره به مسند سلطنت نشستند؛ ولی دیگر نا وقت بود جنگ داخلی به اوج خود رسیده بنیادگرایان با همکاری کشورهای غربی و حکومت پاکستان قطعات منظم اردوهای ملیشه را تنظیم نموده بودند. کشورهای غربی که سال ها قبل برنامه داشتند تا چگونه روسها را در جنگ با افغانها ازبین ببرند فرصت را مناسب یافتند تا رهبری این جنگ را به عهده گیرند. درین جنک ۱۲۵ کشور اسلامی و بلوک غرب مجاهدین را همکاری نموده در پاکستان دفاتر را باز نمودند…