کمال یافتن

( مصدر ) بکمال رسیدن ترقی کردن : ( چون این عالم کمال یافت ... نوبت بفرج. هوا و آتش رسید ) .

کمال یافتن. [ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) بکمال رسیدن. ترقی کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). کمال گرفتن. کامل شدن. به حد کمال و تمامیت رسیدن : بر همه خلق مضمون آن را ظاهرساز تا فاش شود و همه جاگفته شود و کمال یابد خوشحالی و راحت میان مردم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 314 ). چون این عالم کمال یافت... نوبت به فرجه هوا و آتش رسید. ( چهارمقاله ، از فرهنگ فارسی معین ).
بحمداﷲ که با قدر بلندش
کمالی در نیابد جز سپندش.یافت اندرعهد او ایمان کمال
نیست برتر از کمال الا زوال.ملک از خردمندان جمال گیرد و دین ازپرهیزکاران کمال یابد. ( گلستان چ مظاهر مصفا ص 124 ).
زایل شود هر آنچه بکلی کمال یافت
عمرم زوال یافت کمالی نیافته.و رجوع به کمال گرفتن شود.