عبودیت . بندگی .
مملوکی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مملوکی. [ م َ ] ( حامص ) عبودیت. بندگی. بنده وار بودن : چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست. ( گلستان ).
پیشنهاد کاربران
به نظر من در ماده 170 منظور از حیوان مملوکی یعنی جانداری ( حیوانی ) که خدا خالق آن است .
مملوک در ماده ۱۷۰ قانون مدنی : آنچه که تحت اختیار مالک است
( طبق ترمینولوژی حقوق )
( طبق ترمینولوژی حقوق )
کلمات دیگر: