طناب نخاعی

قسمتی از دستگاه عصبی مرکزی که در درون کانال نخاعی یعنی مجرایی که از روی هم قرار گرفتن مهره ها به وجود آمده است قرار دارد، نُخاع نام دارد.
گردنی یا سرویکال (Cervical)
سینه ای یا توراسیک (Thoracic)
کمری یا لومبار (Lumbar)
خاجی یا ساکرال (Sacral)
دنبالچه ای یا کوکسیژیال (Coccygeal)
نخاع، نخاع شوکی یا طناب نخاعی (به انگلیسی: Spinal cord)؛ طناب سفید رنگی به طول تقریباً ۴۵ سانتی متر است که از سوراخ پس سری (Foramen magnum) تا سطح نخستین یا دومین مهره کمری امتداد می یابد. سوراخ پس سری، سوراخی است بزرگ در استخوان پشت سری که مغز و نخاع در آن جا به یکدیگر متصل می شوند. طناب نخاعی به نام نخاع شوکی نیز خوانده می شود. از برجستگی کمری به پایین نخاع شوکی باریک شده و ناحیه مخروط انتهایی که دربرگیرنده بخش های خاجی طناب نخاعی است ایجاد می گردد. مخروط انتهایی، پایین ترین ناحیه تنه نخاع است.
نخاع تمام فضای کانال نخاعی را پر نمی کند بلکه قسمتی از این فضا نیز توسط مننژ، مایع مغزی – نخاعی، یک لایه از بافت چربی که نخاع را دربرگرفته و رگ های خونی پر می شود. طول نخاع در مردان و زنان به ترتیب ۴۵ و ۴۳ سانتی متر است. حد بالایی نخاع لبه فوقانی مهره اطلس و حد پایینی آن در حدود مهره اول و دوم کمر است. در این نقطه نخاع باریک شده و مخروط انتهای را به وجود می آورد. مخروط انتهای به وسیله رشته انتهایی به مهره دوم دنبالچه ارتباط پیدا می کند.
تنه نخاع از پنج قسمت تشکیل می شود که عبارتند از: