زبان های چینی

زبان چینی یا دقیقتر: زبان های چینی بخشی از خانواده زبان های سینی-تبتی را تشکیل می دهند. زبان مادری حدود یک پنجم مردم جهان یکی از انواع زبان چینی است.زبان چینی کاملا بر پایه نمادها و نشانه ها می باشد.برای مثال 土 خط وسط پیشانی ببر است که نشان از بزرگی و امیر بودن است.این زبان در خود زبان چینی و سرزمین چین به نام های جُونگ ون (中文، Zhōngwén)که برای نامیدن زبان نوشتاری بکار می رود، خن یو (汉语/漢語، Hànyǔ)و خوَیو (华语/華語، Huáyǔ) نامیده می شود. زبان اصلی و عمده و رسمی در سرزمین چین، چینی ماندارین یا پوتونگ خوا می باشد.
Sinitic
زبان چینی
سازمان ملل متحد چین جمهوری چین سنگاپور (یکی از زبان های رسمی)
زبان چینی با ۱٬۳۹۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر گوینده پرشمارترین زبان دنیا به شمار می رود.
فرق عمده زبان چینی ماندارین با اکثر زبان های دیگر جهان در آهنگین بودن آن می باشد. بدین صورت که هر هجا در این زبان (chang, chung, bei, ba, lai و...) در ۴ آهنگ و تعدادی از هجاها نیز به صورت استثنائی در ۵ آهنگ تلفّظ می شوند.