زبان مندائی نو

زبان مَندائی نو یا نو-مندایی یکی از زبان های سامی رایج در منطقه مرزی ایران با عراق در غرب خوزستان است. این زبان که بازمانده زبان مندائی قدیم است امروزه تنها توسط چند صد نفر از ایرانیان مندائی در خوزستان به کار می رود. نام دیگر این زبان «رطنه» که از زبان عربی: رطنة‎ (raṭna ) به معنای «زبان نامفهوم و بیگانه» است. امروزه برآورد می شود که دست کم بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ گویشور به زبان نو-مندایی در ایران وجود داشته باشد. همه گویشوران نو-مندایی چندزبانه هستند و به زبان های پارسی و عربی سخنورند. از اینرو دستورزبان و واژگان دو زبان یادشده اثرات شدیدی بر نو-مندایی گذاشته است.
سامی
سامی مرکزی
سامی شمال غربی
آرامی
آرامی شرقی
مندایی
نو-مندایی