سبب نجات . یا نجو نجائ .
منجاه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( منجاة ) منجاة. [ م َ ] ( ع اِ ) سبب نجات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سبب نجات و رهایی و منه قولهم الصدق منجاة. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج ، مناجی. ( اقرب الموارد ). || ( مص ) نجو. نجاء. نجاة. نجایة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نجو و نجاة شود.
منجاة. [ م َ ] (ع اِ) سبب نجات . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سبب نجات و رهایی و منه قولهم الصدق منجاة. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، مناجی . (اقرب الموارد). || (مص ) نجو. نجاء. نجاة. نجایة. (ناظم الاطباء). رجوع به نجو و نجاة شود.
کلمات دیگر: