تابش گرمایی

تابش گرمایی، تابش الکترومغناطیسی است که حاصل حرکت ذرات باردار در ماده با دمایی بیش از صفر مطلق است که این حرکت با نظریه جنبشی توضیح داده می شود. تمامی مواد با دمایی بیش از صفر مطلق از خود تابش گرمایی ساطع می کنند. برای مثال هنگامی که دمای جسمی بیش از صفر درجه مطلق است برخورد میان اتم های جسم سبب تغییر (افزایش) انرژی جنبشی اتم ها و مولکول ها می شود. این تغییر سبب شتاب بار یا نوسان دو قطبی و منجر به تابش الکترومغناطیسی می شود. نمونه هایی از تابش گرمایی عبارتند از: تابش زمینه کیهانی، نور و فروسرخ، که توسط آشکارساز فروسرخ قابل شناسایی هستند.
تابش الکترومغناطیسی
تابش گرمایی از قانون سرد شدن نیوتن و رسانش گرمایی متفاوت است.
در تعادل ترمودینامیکی برای توضیح طیف تابش جسم سیاه که تنها وابسته به دمای جسم است از قانون پلانک استفاده می شود و برای محاسبه بسامد تابش ، از قانون جابجایی وین، و برای محاسبهٔ شدت تابش از قانون استفان‐بولتزمن استفاده می شود.