مترادف یاره : سینه ریز، طوق، گردن بند، دست برنجن، باج، خراج، تاب، تحمل، مقاومت، یارا
یاره
مترادف یاره : سینه ریز، طوق، گردن بند، دست برنجن، باج، خراج، تاب، تحمل، مقاومت، یارا
فارسی به انگلیسی
فرهنگ اسم ها
اسم: یاره (پسر) (فارسی) (تلفظ: yare) (فارسی: یاره) (انگلیسی: yareh)
معنی: یارا، قدرت
معنی: یارا، قدرت
مترادف و متضاد
سینهریز، طوق، گردنبند
دستبرنجن
باج، خراج
تاب، تحمل، مقاومت، یارا
۱. سینهریز، طوق، گردنبند
۲. دستبرنجن
۳. باج، خراج
۴. تاب، تحمل، مقاومت، یارا
فرهنگ فارسی
دستبند، زیوری که به مچ دست بندند، طوق، بعربی یارج، یارا: زهره، توان، طاقت، جرات
( اسم ) ۱- دست برنجن حلقه ای ازطلا نقره یا جز آن که زنان دردست کنند دست بند. ۲ - طوق . ۳- استطاعت تحمل . ۴ - باج وخراج .
مرکبی باشد از ادویه ملینه که اطبا بجهت مسهل سازند و معرب آن یارج است و مشهور به ایارج بود ترکیبی است که اطبا بجهت تلیین طبیعت دهند و ایارج معرب آن است
( اسم ) ۱- دست برنجن حلقه ای ازطلا نقره یا جز آن که زنان دردست کنند دست بند. ۲ - طوق . ۳- استطاعت تحمل . ۴ - باج وخراج .
مرکبی باشد از ادویه ملینه که اطبا بجهت مسهل سازند و معرب آن یارج است و مشهور به ایارج بود ترکیبی است که اطبا بجهت تلیین طبیعت دهند و ایارج معرب آن است
هریک از پروتئین‌های گرماشوک ویژه‌ای که به پروتئین‌های نیمه‌تاخورده متصل می‌شوند و با جلوگیری از انبوهش آنها به شکل‌گیری نهایی ساختار پروتئین کمک می‌کنند
فرهنگ معین
(ر ) (اِ. ) ۱ - دستبند. ۲ - طوق . ۳ - توان ، نیرو، جرأت .
لغت نامه دهخدا
یاره. [ رَ / رِ ] ( اِ ) دست برنجن را گویند و آن حلقه ای باشد از طلا و نقره و غیر آن که بیشتر زنان در دست کنند و یارق معرب آن است و به عربی سوار گویند. ( برهان ). دست برنجن را گویند و یارق معرب آن است. ( جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).زیوری است که بدان آرایش ساعد کنند و به هندی آن راکنگن گویند. ( غیاث اللغات ). یارَق. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( صراح ). دستیانه. ( صراح ) ( منتهی الارب ). سوار. ( منتهی الارب ) ( لغت نامه حریری ). اسوار. ( منتهی الارب ). دست آورنجن زرین. ( صحاح الفرس ). دست ورنجن. النگو. دستبند.( لغت نامه خطی ). دستوار. منگل. قلب. سوذق. || طوق گردن. ( برهان ). چنبر گردن و گردنبند. گلوبند. یاره. به هر دو معنی فوق یعنی دست برنجن و طوق گردن هم پیرایه زنان بوده و هم از گوهرهای گرانبها بشمار می رفته است که پادشاهان و پهلوانان و سپهسالاران آن را زیب بازوان و گردن خود می کرده اند چنانکه در شواهدی که ذیلا نقل می شود یاره را غالباً با تاج و افسر و دیهیم و گاه و تخت عاج و طوق زر و انگشتری و گوشوار و کمر زرین و کلاه زرین و خلخال زر و جام زرین و جوشن و گرز و مانند اینها آورده اند و آن را از زر و یاقوت و مروارید و نظایر آنها می ساخته اند :
بیفکند [ لهراسب ] یاره فروهشت موی
سوی داور دادگر کرد روی.
ابا یاره و تاج و زرین کمر.
همان افسر و یاره ها و کمر.
گزین کرد از آن یاره و تاج و گاه.
بیاورد بایاره و طوق زر.
برویاره و تاج نگذاشتند.
چو با یاره و تاج و افسر شدند.
همان جوشن و گرزهای گران.
همه ساله باتاج و با یاره باش.
همان یاره و طوق باتخت عاج.
پرستنده با یاره و طوق زر.
بیفکند [ لهراسب ] یاره فروهشت موی
سوی داور دادگر کرد روی.
دقیقی.
بیامد نشست از بر تخت زرابا یاره و تاج و زرین کمر.
فردوسی.
همه گنج بد تاج و هم تخت زرهمان افسر و یاره ها و کمر.
فردوسی.
در گنج بیرنج بگشاد شاه گزین کرد از آن یاره و تاج و گاه.
فردوسی.
در گنج بگشاد و تاج پدربیاورد بایاره و طوق زر.
فردوسی.
که از تخت زرینش برداشتندبرویاره و تاج نگذاشتند.
فردوسی.
سپه سر بسر زان توانگر شدندچو با یاره و تاج و افسر شدند.
فردوسی.
همان یاره و طوق گند آوران همان جوشن و گرزهای گران.
فردوسی.
تو بر تخت بنشین و نظاره باش همه ساله باتاج و با یاره باش.
فردوسی.
به پیش بزرگان بدو دادتاج همان یاره و طوق باتخت عاج.
فردوسی.
غلامان همه با کلاه و کمرپرستنده با یاره و طوق زر.
فردوسی.
همان یاره و تاج و انگشتری یاره . [ رَ / رِ ] (اِ) دست برنجن را گویند و آن حلقه ای باشد از طلا و نقره و غیر آن که بیشتر زنان در دست کنند و یارق معرب آن است و به عربی سوار گویند. (برهان ). دست برنجن را گویند و یارق معرب آن است . (جهانگیری ) (انجمن آرا) (آنندراج ).زیوری است که بدان آرایش ساعد کنند و به هندی آن راکنگن گویند. (غیاث اللغات ). یارَق . (دهار) (منتهی الارب ) (صراح ). دستیانه . (صراح ) (منتهی الارب ). سوار. (منتهی الارب ) (لغت نامه ٔ حریری ). اسوار. (منتهی الارب ). دست آورنجن زرین . (صحاح الفرس ). دست ورنجن . النگو. دستبند.(لغت نامه ٔ خطی ). دستوار. منگل . قلب . سوذق . || طوق گردن . (برهان ). چنبر گردن و گردنبند. گلوبند. یاره . به هر دو معنی فوق یعنی دست برنجن و طوق گردن هم پیرایه ٔ زنان بوده و هم از گوهرهای گرانبها بشمار می رفته است که پادشاهان و پهلوانان و سپهسالاران آن را زیب بازوان و گردن خود می کرده اند چنانکه در شواهدی که ذیلا نقل می شود یاره را غالباً با تاج و افسر و دیهیم و گاه و تخت عاج و طوق زر و انگشتری و گوشوار و کمر زرین و کلاه زرین و خلخال زر و جام زرین و جوشن و گرز و مانند اینها آورده اند و آن را از زر و یاقوت و مروارید و نظایر آنها می ساخته اند :
بیفکند [ لهراسب ] یاره فروهشت موی
سوی داور دادگر کرد روی .
بیامد نشست از بر تخت زر
ابا یاره و تاج و زرین کمر.
همه گنج بد تاج و هم تخت زر
همان افسر و یاره ها و کمر.
در گنج بیرنج بگشاد شاه
گزین کرد از آن یاره و تاج و گاه .
در گنج بگشاد و تاج پدر
بیاورد بایاره و طوق زر.
که از تخت زرینش برداشتند
برویاره و تاج نگذاشتند.
سپه سر بسر زان توانگر شدند
چو با یاره و تاج و افسر شدند.
همان یاره و طوق گند آوران
همان جوشن و گرزهای گران .
تو بر تخت بنشین و نظاره باش
همه ساله باتاج و با یاره باش .
به پیش بزرگان بدو دادتاج
همان یاره و طوق باتخت عاج .
غلامان همه با کلاه و کمر
پرستنده با یاره و طوق زر.
همان یاره و تاج و انگشتری
همان طوق و هم تخت گند آوری .
چه از تاج پرمایه و تخت زر
چه از یاره و طوق و زرین کمر.
ز پیلان و آرایش و تخت عاج
همان یاره و افسر و طوق و تاج .
کنون سر ز دیبا برآور که تاج
همی جویدت یاره وتخت عاج .
دو افسر پر از گوهر شاهوار
دویاره یکی طوق و دو گوشوار.
یکی تاج پرگوهر شاهوار
دویاره یکی طوق گوهرنگار.
معشوقگانت را گل و گلنار و یاسمن
از دست یاره بربود از گوش گوشوار.
عبیر و مشکش اندر گیسوان کرد
ز گوهر یاره اندر بازوان کرد.
و آن دو جام زرین مرصع به جواهر بود با یاره های مروارید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 217). تاج مرصع به جواهر: طوق و یاره ٔ مرصع همه پیش بردند. (تاریخ بیهقی ص 378).
شهان پاک با یاره و طوق زر
همان پهلوانان به زرین کمر.
فرستاده را داد بسیار چیز
همان جامه و یاره ٔ خویش نیز.
که هست اندرو حلقه و یاره چند
ز حوا بمانده ست با گیس بند.
گاهی عروس وار پیش آید
با گوشوار و یاره و با افسر.
از گوهر و در مخنقه و یاره
درکرد به دست و بست برگردن .
آن روزگار شد که حکیمان را
توفیق تاج بوده خرد یاره .
دل درویش را گر هوشیاری
ز دانش طوق ساز ازهوش یاره .
به نام و ذکرش پیر است منبر و خطبه
به فرو جاهش آراست یاره و گرزن .
ملک ترا فلک چو بزرگی تو بدید
از عزت و جلالت دیهیم و یاره کرد.
دست زمانه یاره ٔ شاهی نیفکند
در بازویی که آن نکشیده است بارتیغ.
زیرا که حور و ماه فرستد به مجلست
تا تو کنی ز یاره ٔ او گوشوار ملک .
گه یاره کنی ز ماه و گه تاج
گه رنگ دهی به خاک وگه شم .
چهار یارش تا تاج اصفیا نشدند
نداشت ساعد دین یاره داشتن یارا.
بلکه رضوان زین پس از میم منوچهر ملک
یاره ٔ حوران کند گر شاه را بیند رضا.
تاج بربود از سر مهراج زنگ
یاره ٔ طمغاج خان کرد آفتاب .
مهره از بازو و معجر ز جببن باز کنید
یاره از ساعد و یکدانه زبر بگشایید.
گر بمثل روز رزم رخش تو نعل افکند
یاره کند در زمانش دست شهور و سنین .
و تخت و تاج و یاره و طوق و انگشتری او [جمشید] کرد. (نوروزنامه ).
چو یاره دستبوس رایش افتاد
چو خلخال زر اندر پایش افتاد.
دین سره نقدی است به شیطان مده
یاره ٔ فغفور به سگبان مده .
پای عدم در عدم آواره کن
دست فنارا به فنا یاره کن .
یاره ٔ او ساعد جان را نگار
ساعدش از هفت فلک یاره دار.
جهان رست ازمرقع پاره کردن
عروس عالم از زر یاره کردن .
در گوشم ار بُدی سخن عقل گوشوار
بر ساعد سپهر چو مه یاره بودمی .
به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم .
- یاره دار ؛ دارنده ٔ یاره :
یاره ٔ او ساعد جان را شکار
ساعدش از هفت فلک یاره دار.
بیفکند [ لهراسب ] یاره فروهشت موی
سوی داور دادگر کرد روی .
دقیقی .
بیامد نشست از بر تخت زر
ابا یاره و تاج و زرین کمر.
فردوسی .
همه گنج بد تاج و هم تخت زر
همان افسر و یاره ها و کمر.
فردوسی .
در گنج بیرنج بگشاد شاه
گزین کرد از آن یاره و تاج و گاه .
فردوسی .
در گنج بگشاد و تاج پدر
بیاورد بایاره و طوق زر.
فردوسی .
که از تخت زرینش برداشتند
برویاره و تاج نگذاشتند.
فردوسی .
سپه سر بسر زان توانگر شدند
چو با یاره و تاج و افسر شدند.
فردوسی .
همان یاره و طوق گند آوران
همان جوشن و گرزهای گران .
فردوسی .
تو بر تخت بنشین و نظاره باش
همه ساله باتاج و با یاره باش .
فردوسی .
به پیش بزرگان بدو دادتاج
همان یاره و طوق باتخت عاج .
فردوسی .
غلامان همه با کلاه و کمر
پرستنده با یاره و طوق زر.
فردوسی .
همان یاره و تاج و انگشتری
همان طوق و هم تخت گند آوری .
فردوسی .
چه از تاج پرمایه و تخت زر
چه از یاره و طوق و زرین کمر.
فردوسی .
ز پیلان و آرایش و تخت عاج
همان یاره و افسر و طوق و تاج .
فردوسی .
کنون سر ز دیبا برآور که تاج
همی جویدت یاره وتخت عاج .
فردوسی .
دو افسر پر از گوهر شاهوار
دویاره یکی طوق و دو گوشوار.
فردوسی .
یکی تاج پرگوهر شاهوار
دویاره یکی طوق گوهرنگار.
فردوسی .
معشوقگانت را گل و گلنار و یاسمن
از دست یاره بربود از گوش گوشوار.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 30).
عبیر و مشکش اندر گیسوان کرد
ز گوهر یاره اندر بازوان کرد.
فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).
و آن دو جام زرین مرصع به جواهر بود با یاره های مروارید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 217). تاج مرصع به جواهر: طوق و یاره ٔ مرصع همه پیش بردند. (تاریخ بیهقی ص 378).
شهان پاک با یاره و طوق زر
همان پهلوانان به زرین کمر.
اسدی (گرشاسبنامه ص 38).
فرستاده را داد بسیار چیز
همان جامه و یاره ٔ خویش نیز.
اسدی (گرشاسبنامه ).
که هست اندرو حلقه و یاره چند
ز حوا بمانده ست با گیس بند.
اسدی (گرشاسبنامه ).
گاهی عروس وار پیش آید
با گوشوار و یاره و با افسر.
ناصرخسرو.
از گوهر و در مخنقه و یاره
درکرد به دست و بست برگردن .
ناصرخسرو.
آن روزگار شد که حکیمان را
توفیق تاج بوده خرد یاره .
ناصرخسرو.
دل درویش را گر هوشیاری
ز دانش طوق ساز ازهوش یاره .
ناصرخسرو.
به نام و ذکرش پیر است منبر و خطبه
به فرو جاهش آراست یاره و گرزن .
مسعوسعد.
ملک ترا فلک چو بزرگی تو بدید
از عزت و جلالت دیهیم و یاره کرد.
مسعودسعد.
دست زمانه یاره ٔ شاهی نیفکند
در بازویی که آن نکشیده است بارتیغ.
مسعودسعد.
زیرا که حور و ماه فرستد به مجلست
تا تو کنی ز یاره ٔ او گوشوار ملک .
امیر معزی .
گه یاره کنی ز ماه و گه تاج
گه رنگ دهی به خاک وگه شم .
خاقانی .
چهار یارش تا تاج اصفیا نشدند
نداشت ساعد دین یاره داشتن یارا.
خاقانی .
بلکه رضوان زین پس از میم منوچهر ملک
یاره ٔ حوران کند گر شاه را بیند رضا.
خاقانی .
تاج بربود از سر مهراج زنگ
یاره ٔ طمغاج خان کرد آفتاب .
خاقانی .
مهره از بازو و معجر ز جببن باز کنید
یاره از ساعد و یکدانه زبر بگشایید.
خاقانی .
گر بمثل روز رزم رخش تو نعل افکند
یاره کند در زمانش دست شهور و سنین .
خاقانی .
و تخت و تاج و یاره و طوق و انگشتری او [جمشید] کرد. (نوروزنامه ).
چو یاره دستبوس رایش افتاد
چو خلخال زر اندر پایش افتاد.
نظامی .
دین سره نقدی است به شیطان مده
یاره ٔ فغفور به سگبان مده .
نظامی .
پای عدم در عدم آواره کن
دست فنارا به فنا یاره کن .
نظامی .
یاره ٔ او ساعد جان را نگار
ساعدش از هفت فلک یاره دار.
نظامی .
جهان رست ازمرقع پاره کردن
عروس عالم از زر یاره کردن .
نظامی .
در گوشم ار بُدی سخن عقل گوشوار
بر ساعد سپهر چو مه یاره بودمی .
اثیرالدین اومانی .
به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم .
حافظ.
- یاره دار ؛ دارنده ٔ یاره :
یاره ٔ او ساعد جان را شکار
ساعدش از هفت فلک یاره دار.
نظامی .
یاره . [ رَ / رِ ] (اِ) مُرکبی باشد از ادویه ٔ ملینه که اطبا بجهت مسهل سازند و معرب آن یارج است و مشهور به ایارج بود. (برهان ). ترکیبی است که اطبا بجهت تلیین طبیعت دهند و ایارج معرب آن است . (آنندراج ). مرکبیست از ادویه ٔ ملینه که اطبا جهت مسهل سازند و آن اسلم از مطبوخات و حبوبات باشد. (جهانگیری ). یارج . (دهار). ایارج وآن عطری است مرکب از نه چیز. (زمخشری ) :
سخن چون راست باشد گرچه تلخ است
بود پرنفع بر کردار یاره .
و اگر آماس سودایی باشد، استفراغ بمطبوخ افتیمون و یاره های بزرگ کنند. (ذخیره ٔخوارزمشاهی ). آن خون نه مادتی بود در دماغ که به یاره ٔ فیقرا فرود آمدی . (چهارمقاله چ لیدن ص 81).
با تیغ جفا گر جگرم پاره کند
تا چاره ٔ آن پزشک بیچاره کند
از اشک چو یاقوت و ز زر رخ خویش
این خسته جگر مفرح و یاره کند.
زمانه جمله چو بیمار بیم حادثه اند
زبأس و امن تو چون یاره و چو معجون باد.
و رجوع به یارج وایارج شود. || مقدار و اندازه . (برهان ).
سخن چون راست باشد گرچه تلخ است
بود پرنفع بر کردار یاره .
ناصرخسرو.
و اگر آماس سودایی باشد، استفراغ بمطبوخ افتیمون و یاره های بزرگ کنند. (ذخیره ٔخوارزمشاهی ). آن خون نه مادتی بود در دماغ که به یاره ٔ فیقرا فرود آمدی . (چهارمقاله چ لیدن ص 81).
با تیغ جفا گر جگرم پاره کند
تا چاره ٔ آن پزشک بیچاره کند
از اشک چو یاقوت و ز زر رخ خویش
این خسته جگر مفرح و یاره کند.
عمادی شهریاری (از آنندراج ).
زمانه جمله چو بیمار بیم حادثه اند
زبأس و امن تو چون یاره و چو معجون باد.
انوری .
و رجوع به یارج وایارج شود. || مقدار و اندازه . (برهان ).
یاره . [ رَ / رِ ] (اِ) یارا. توانایی . قوت . قدرت . (برهان ). یارا. (رشیدی ) (آنندراج ). توان . تاب . (صحاح الفرس ) :
بدو [ طوس ]گفت گودرز باز آر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش ...
نیای من آهنگر کاوه بود
که با فر و برز و ابا یاره بود.
ابا آنکه از مرگ خود چاره نیست
ره خواهش و پرسش و یاره نیست .
زبان و خرد بود و رای درست
بتن نیز یاره ز یزدان بجست .
جز زُهره کرا زَهره که بوسد پایت
جز یاره کرا یاره که گیرد دستت ؟
لطفت به کرم چاره ٔ بیچاره کند
عدلت ستم از زمانه آواره کند
در گلشن عدل تو صبارا نبود
آن یاره که پیراهن گل پاره کند.
بدو [ طوس ]گفت گودرز باز آر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش ...
نیای من آهنگر کاوه بود
که با فر و برز و ابا یاره بود.
فردوسی .
ابا آنکه از مرگ خود چاره نیست
ره خواهش و پرسش و یاره نیست .
فردوسی .
زبان و خرد بود و رای درست
بتن نیز یاره ز یزدان بجست .
فردوسی .
جز زُهره کرا زَهره که بوسد پایت
جز یاره کرا یاره که گیرد دستت ؟
مهستی (از رشیدی ).
لطفت به کرم چاره ٔ بیچاره کند
عدلت ستم از زمانه آواره کند
در گلشن عدل تو صبارا نبود
آن یاره که پیراهن گل پاره کند.
(از جهانگیری ).
یاره . [ رَ / رِ ] (اِ) یارک . جفت . زهدان . مشیمه . جنین و رجوع به یارک شود.
فرهنگ عمید
یارا: ◻︎ جز زُهره که را زَهره که بوسد پایش؟ / جز یاره که را «یاره» که بوسد دستش؟ (مهستی: مجمع‌الفرس: یاره).
۱. زیوری که زنان به مچ دست می‌بندند؛ دستبند.
۲. طوق: ◻︎ چه نازی بدین تاج گشتاسبی / بدین یاره و تخت لهراسبی؟ (فردوسی۲: ۱۶۷۶).
۱. زیوری که زنان به مچ دست می بندند، دستبند.
۲. طوق: چه نازی بدین تاج گشتاسبی / بدین یاره و تخت لهراسبی؟ (فردوسی۲: ۱۶۷۶ ).
یارا: جز زُهره که را زَهره که بوسد پایش؟ / جز یاره که را «یاره» که بوسد دستش؟ (مهستی: مجمع الفرس: یاره ).
۲. طوق: چه نازی بدین تاج گشتاسبی / بدین یاره و تخت لهراسبی؟ (فردوسی۲: ۱۶۷۶ ).
یارا: جز زُهره که را زَهره که بوسد پایش؟ / جز یاره که را «یاره» که بوسد دستش؟ (مهستی: مجمع الفرس: یاره ).
دانشنامه عمومی
یاره (به لاتین: Jary) یک روستا در لهستان است که در گمینا اوبورنگکی شلانسکیه واقع شده است. یاره ۱۱۰ نفر جمعیت دارد و ۱۳۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
فهرست شهرهای لهستان
فهرست شهرهای لهستان
wiki: یاره
فرهنگستان زبان و ادب
{chaperone, molecular chaperone} [زیست شناسی-پروتگان شناسی، زیست شناسی-ژن شناسی و زیست فنّاوری] هریک از پروتئین های گرماشوک ویژه ای که به پروتئین های نیمه تاخورده متصل می شوند و با جلوگیری از انبوهش آنها به شکل گیری نهایی ساختار پروتئین کمک می کنند
جدول کلمات
توان , طاقت , جرات, زهره, یارا, قدرت
پیشنهاد کاربران
به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی / ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم ( حافظ )
النگو
یاره : یاره یک واژه ی ترکی است که از مصدر "یاراشماق " و"یاراشیق" گرفته شده است به معنی وسیله ی آرایش و زیبا سازی ، و از فارسی به زبان عربی وارد شده و به یراق تبدیل شده . این واژه در فارسی با" ابزار" ترکیب شده و به شکل" ابزار و یراق " در آمده و امروز به معنی ابزار زیبا سازی و تزیین مخصوصا در ساختمان ها بکار می رود . در فارسی به عنوان وسیله آرایش و زینت زنان هم آمده است .
بیرده بلالی باش نچون یانینا سوپورگه باغلاسین؟
بؤرکو باشا قویان گرک بؤرکونه ده بیر یاراشا
( شهریار ، بلالی باش )
ترجمه : انسانی که لیاقت و قابلیت داشتن نعمات و حسنات را ندارد وقتی در جهت کسب آنها تلاش کرده و به آنها دست می یابد . به موشی می ماند که به دمش جارو می بندد. کسی که کلاه را به سرش می گذارد باید آن کلاه برایش بیاید . به عبارتی دیگر :کلاه باید با لیاقت کسی که آن را به سرش گذاشته متناسب باشد .
بیرده بلالی باش نچون یانینا سوپورگه باغلاسین؟
بؤرکو باشا قویان گرک بؤرکونه ده بیر یاراشا
( شهریار ، بلالی باش )
ترجمه : انسانی که لیاقت و قابلیت داشتن نعمات و حسنات را ندارد وقتی در جهت کسب آنها تلاش کرده و به آنها دست می یابد . به موشی می ماند که به دمش جارو می بندد. کسی که کلاه را به سرش می گذارد باید آن کلاه برایش بیاید . به عبارتی دیگر :کلاه باید با لیاقت کسی که آن را به سرش گذاشته متناسب باشد .
طاقت
یاره:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " یاره" می نویسد: ( ( یاره به معنی دستبنداست. این واژه در پهلوی یارگ yārag می توانسته است بود. می انگارم که شاید این واژه از یار اوستایی به معنی سال بر آمده باشدکه چونان ستاکی باستانی و "آریانی"، نمونه را، هنوز در واژه ی آلمانی سالjahr به یادگار مانده است. اگر واژه ی یار ه یا" یار گ" که ریخت اوستایی آن را در یار که گمان میتوان زد از واژه ی " یار "به معنی سال برآمده باشد، از آن روی می تواند بود که در باور شناسی باستانی، در میانه ی چنبر با زمان و در پی آن، با سال پیوندی بوده است و چنبر یا گِردی و دایره نماد زمان شمرده می آمده است. از آن است که هنوز، در آیین" پیوکانی " ( =عروسی ) و پیوند، عروس و داماد، انگشتری چنبرین را به نشانه پیوند و به نشانه ی پیوند و پیمانی پایدار در انگشت یکدیگر می کنند. در آیین های راز و دبستان های درویشی نیز ، آفرینش در چنبری نمادینه شده است چه به دو نیم چنبر بخش می گردد: یکی از آن دو "کمانه ی فرود" ( قوس نزول ) نام گرفته است و دیگری "کمانه ی فراز" ( قوس صعود ) .
نیز بر همین پایه است که هنوز در پاره ای از زبان ها، چنبر و سال را واژه ای یکسان است. نمونه را، در فرانسوی، سال an یا annee خوانده می شود و چنبر anneau و در اسپانیایی سال ano و چنبر anillo نام گرفته است. ) )
( ( ابا یاره و گرزه ی گاو سر
اَبا طوقِ زرّین و زرّین کمر ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص۳۹۹ . )
دکتر کزازی در مورد واژه ی " یاره" می نویسد: ( ( یاره به معنی دستبنداست. این واژه در پهلوی یارگ yārag می توانسته است بود. می انگارم که شاید این واژه از یار اوستایی به معنی سال بر آمده باشدکه چونان ستاکی باستانی و "آریانی"، نمونه را، هنوز در واژه ی آلمانی سالjahr به یادگار مانده است. اگر واژه ی یار ه یا" یار گ" که ریخت اوستایی آن را در یار که گمان میتوان زد از واژه ی " یار "به معنی سال برآمده باشد، از آن روی می تواند بود که در باور شناسی باستانی، در میانه ی چنبر با زمان و در پی آن، با سال پیوندی بوده است و چنبر یا گِردی و دایره نماد زمان شمرده می آمده است. از آن است که هنوز، در آیین" پیوکانی " ( =عروسی ) و پیوند، عروس و داماد، انگشتری چنبرین را به نشانه پیوند و به نشانه ی پیوند و پیمانی پایدار در انگشت یکدیگر می کنند. در آیین های راز و دبستان های درویشی نیز ، آفرینش در چنبری نمادینه شده است چه به دو نیم چنبر بخش می گردد: یکی از آن دو "کمانه ی فرود" ( قوس نزول ) نام گرفته است و دیگری "کمانه ی فراز" ( قوس صعود ) .
نیز بر همین پایه است که هنوز در پاره ای از زبان ها، چنبر و سال را واژه ای یکسان است. نمونه را، در فرانسوی، سال an یا annee خوانده می شود و چنبر anneau و در اسپانیایی سال ano و چنبر anillo نام گرفته است. ) )
( ( ابا یاره و گرزه ی گاو سر
اَبا طوقِ زرّین و زرّین کمر ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص۳۹۹ . )
کلمات دیگر: