کردهای خراسان بخشی از مردم کرد ایران اند که پراکنش آنان در منطقه شمال خراسان بزرگ است که این منطقه با نام کردخانه شناخته می شود. زبان مردم این منطقه کردی کرمانجی و دین آنان اسلام (شیعه) است.
ایل مرادخانی که به (حسین زاده) شهرت دارند و بزرگ ترین ایل در شیروان هستند
ایل توپی ها در نیشابور، قوچان، مشهد، سبزوار، جوین
ایل عمارلو در نیشابور
ایل مژدکانی ها در نیشابور
ایل زعفرانی ها در نیشابور، فاروج، قوچان، درگز، و مشهد ساکن هستند. (ایل توپکانلو از زیر شاخه های ایل زعفرانلو می باشد)
ایل ملکشاهی و ایل شوهان در کاشمر
ایل زنگنه در فاروج
قوچان:طوایف زعفرانلو، برانلو، آرامانی، سعدانی، کیوانی، عمارلو، شادی، بچاوند، باوه نور در قوچان که همگی از ایل بزرگ حسنلو هستند. شیخ امیرانی، سووانی، پیچپرانی، شامی، بهادرانی. ایل توپکی ها، تیتکانی، حمزه یی، رشوانی، رودکانی، زیدانی
بجنورد: ایل کرد افشار و دوانی در مزوج و بجنورد
رادکان: کاوانلو
اردلان: شارلو، گوشانلو، ترسانلو، بادللو
۲٫۵ میلیون
فرهنگ کردهای خراسان با تفاوت های جرئی همانند فرهنگ کردی مردم سرزمین کردستان است. جمعیتشان با استناد به دانشنامه ایرانیکا «نیم میلیون» نفر است؛ و برخی از آمارها تا دو میلیون نفر برآورد می شود. کردهای خراسان از ترکیب کردستان کردهای سوریه، قفقاز، باکو، ترکیه، کردهای جنوب عراق، ماکو و مهاباد و پیرانشهر تشکیل شده اند و کردهای افغانستان، پاکستان و هندوستان هم از خراسان به آن ولایت رفته اند. ادبیات شفاهی این مردم به علت نداشتن رسم الخط کرمانجی خراسان در معرض آسیب است.
مردم کردتبار منطقهٔ خراسان بنا به منابع تاریخی نوادگان کردهایی هستند که در زمان شاه عباس از منطقه شرقی ترکیه به این نواحی برای نگاهداری از مرزهای ایران کوچ داده شدند و بنا به روایتی دیگر شاه عباس آنان را به خاطر تضعیف سرکشی خان های کرد و بکار بردن آنان در مقابله با حملات بی امان ازبکان، مغول و ترکمن به خراسان بزرگ کوچاند. کردها قبل از زمان صفویه نیز در خراسان سکنی داشته اند. کُرد بودن ابومسلم خراسانی خاطرات دعبل خزائی در راه عبور و رسیدن به مرو و برخورد او با کُردی های علوی، خاطرات تیمور درکتاب منم تیمور جهانگشا، که در مسیرقوچان به گروهی برمی خورد؛ که می گویند: ما کُردیم و همزمان با دورهٔ تیمور، کلاویخو نیز در سفرنامهٔ خود اشاره به وجود کردها در خراسان می نماید. دلیل بر وجود کردها پیش از زمان صفویه در خراسان است
ایل مرادخانی که به (حسین زاده) شهرت دارند و بزرگ ترین ایل در شیروان هستند
ایل توپی ها در نیشابور، قوچان، مشهد، سبزوار، جوین
ایل عمارلو در نیشابور
ایل مژدکانی ها در نیشابور
ایل زعفرانی ها در نیشابور، فاروج، قوچان، درگز، و مشهد ساکن هستند. (ایل توپکانلو از زیر شاخه های ایل زعفرانلو می باشد)
ایل ملکشاهی و ایل شوهان در کاشمر
ایل زنگنه در فاروج
قوچان:طوایف زعفرانلو، برانلو، آرامانی، سعدانی، کیوانی، عمارلو، شادی، بچاوند، باوه نور در قوچان که همگی از ایل بزرگ حسنلو هستند. شیخ امیرانی، سووانی، پیچپرانی، شامی، بهادرانی. ایل توپکی ها، تیتکانی، حمزه یی، رشوانی، رودکانی، زیدانی
بجنورد: ایل کرد افشار و دوانی در مزوج و بجنورد
رادکان: کاوانلو
اردلان: شارلو، گوشانلو، ترسانلو، بادللو
۲٫۵ میلیون
فرهنگ کردهای خراسان با تفاوت های جرئی همانند فرهنگ کردی مردم سرزمین کردستان است. جمعیتشان با استناد به دانشنامه ایرانیکا «نیم میلیون» نفر است؛ و برخی از آمارها تا دو میلیون نفر برآورد می شود. کردهای خراسان از ترکیب کردستان کردهای سوریه، قفقاز، باکو، ترکیه، کردهای جنوب عراق، ماکو و مهاباد و پیرانشهر تشکیل شده اند و کردهای افغانستان، پاکستان و هندوستان هم از خراسان به آن ولایت رفته اند. ادبیات شفاهی این مردم به علت نداشتن رسم الخط کرمانجی خراسان در معرض آسیب است.
مردم کردتبار منطقهٔ خراسان بنا به منابع تاریخی نوادگان کردهایی هستند که در زمان شاه عباس از منطقه شرقی ترکیه به این نواحی برای نگاهداری از مرزهای ایران کوچ داده شدند و بنا به روایتی دیگر شاه عباس آنان را به خاطر تضعیف سرکشی خان های کرد و بکار بردن آنان در مقابله با حملات بی امان ازبکان، مغول و ترکمن به خراسان بزرگ کوچاند. کردها قبل از زمان صفویه نیز در خراسان سکنی داشته اند. کُرد بودن ابومسلم خراسانی خاطرات دعبل خزائی در راه عبور و رسیدن به مرو و برخورد او با کُردی های علوی، خاطرات تیمور درکتاب منم تیمور جهانگشا، که در مسیرقوچان به گروهی برمی خورد؛ که می گویند: ما کُردیم و همزمان با دورهٔ تیمور، کلاویخو نیز در سفرنامهٔ خود اشاره به وجود کردها در خراسان می نماید. دلیل بر وجود کردها پیش از زمان صفویه در خراسان است
wiki: کردهای خراسان