قنبری

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) عباس بن حسن بن خشیش مکنی به ابوالفضل . از فرزندان قنبر مولی علی بن ابیطالب و از راویان است . وی از حاجب بن سلیمان منجی روایت کند و از او محمدبن مظفر روایت دارد. (از لباب الانساب ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) محمدبن علی از فرزندان قنبرمولی علی بن ابیطالب . راوی و شاعری است همدانی که درروزگار المعتمد علی اﷲ میزیست و نویسندگان و وزیران آن دوره را در شعر خود میستود و تا ایام المکتفی زنده بود. صولی از او روایت دارد. (از لباب الانساب ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) (مولانا...) از نیشابور بوده ، جوهر نظمش مقبول و او در نظم چالاک و عامی بود و ابیاتش خالی از چاشنی نبود. در مدح امیر میرزا این مطلع قصیده ٔ اوست :
این گهرها بین که در دریای اخضر کرده اند
زین مشاغل آتش خور بین که چون بر کرده اند.
قبرش در همان ولایت است . (مجالس النفایس ص 39 و 213).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲبن محمدبن روح بن عمران مصری مولی بنی قنبر. حدیث او منکر است . وی درذی حجه ٔ سال 245 هَ . ق . درگذشت . (از لباب الانساب ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) تیره ای از ایل طیبی از شعبه ٔ لیراوی از ایلات کوه کیلویه ٔ فارس . (جغرافیای سیاسی کیهان ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) جعفربن ابراهیم قاضی مکنی به ابومحمد از راویان است . وی از عبداﷲبن جعفربن فارس روایت کند و از او ابوعبداﷲ محمدبن احمدبن اسماعیل بن رواد زاهد اردبیلی روایت دارد. (از لباب الانساب ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرغک بخش راین شهرستان بم ، واقع در75هزارگزی جنوب خاوری راین و کنار شوسه ٔ بم به جیرفت . موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است . سکنه ٔ آن 60 تن است . آب آن از قنات و محصول آن غلات ، حبوبات ، لبنیات و شغل اهالی ، زراعت و گله داری است . راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ] (ص نسبی ) نسبت است به قنبر و آن نام مردی است . (از لباب الانساب ) (منتهی الارب ). || نسبت است به قنبر مولی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب . (لباب الانساب ).

قنبری . [ قَم ْ ب َ ](اِخ ) عباس بن احمد. از محدثان است . (منتهی الارب ).