واژه گوتی یا کوتی فقط در هزاره سوم و دوم قبل از میلاد معنی و مفهوم داشته است و به یک گروه قومی معین اطلاق می شد.
تاریخ ماد، دیاکونوف، ترجمه کریم کشاورز، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۰، ص۱۰۷–۱۰۳
بنابر پژوهش های دو زبان شناس برجسته به نام های «تاماز گامکرلیدزه» و «ویاچسلاو ایوانف»، زبان گوتی ها به گروه زبان های هندواروپایی تعلق داشته و نزدیکی بسیاری به یکی از زبان های ایرانی شرقی یعنی زبان تخاری داشته است.والتر هنینگ دانشمند زبان شناس برجسته آمریکایی که پژوهش های بسیاری را در رابطه با گروه های زبان تخاری داشته است، نام گوتی را با نام «کوچا» یکی از شهرهای تخاری مقایسه کرد. «کوچا» شهری در حوضه تاریم بوده که امروزه در سین کیانگ کنونی در شمال غرب چین واقع می باشد و در سده دوم پیش از میلاد مسکن قبایل هندواروپایی زبان یوئه چی (یا یوئه ژی) بوده است. امروزه در منطقه «حوضه تاریم» گروهی از مردمان ایرانی تبار موسوم به تاجیک های چین که گویشور زبان های ایرانی شرقی چون زبان سریکالی و زبان وخی هستند و همچنین دسته هایی از ترکان اویغور زندگی می کنند.
بعدها ممکن است این اصطلاح به اقوام گوناگونی که در شمال و شرق بابل زندگی می کردند اطلاق می شده و واحد ارضی معین و ملموسی را نمی رسانده است. قبایل گوتیان در محلی شرقی تر از لولوبیان زندگی می کردند.گوتیان باستان در زمره اجداد کردها بحساب می آیند
در هزاره اول قبل از میلاد، همه اورارتوییان و مردم ماننا و ماد را گوتی می نامیدند. فقط گاهی در کتیبه های سارگن دوم، مادهای ایرانی زبان از گوتیان مشخص و ممتاز گشته اند. گوتیان در قرن بیست و سوم قبل از میلاد و زمان سلطنت (نارام سوئن) پادشاه اکد، در صحنه تاریخ پدید می آیند. طبق روایات بعدی اکدی، (نارام سوئن) ظاهراً در اواخر سلطنت خویش ناگزیر با گوتیان جنگید و در ضمن پیکار با ایشان از پای درآمد. مسلماً گوتیان در آن زمان سطح تکامل نیروهای تولیدی شان نسبتاً پست بود و ظاهراً در دوره بدوی زراعت و محتملاً، مادرشاهی و تمدن و فرهنگ (عهد سفال ملون) می زیستند و معلوم نیست که مع هذا چگونه توانستند لشکریانی را که به ظن اقوی از آن مقتدرترین دولت آن زمان بودند، تارومار کنند؟ در این پدیده چیزی که شگفتی برانگیزد وجود ندارد، زیرا با وجود این که ناحیه میاندورود به سبب حاصلخیزی فوق العاده خاک خویش در طریق تکامل جامعه طبقاتی گام های سریع برداشته بود، با این حال هنوز دوره اولیه مفرغ را می گذراند و لشکریان اکد که اکثراً از داوطلبان بوده سلاح شان بسیار بدوی بود (کلاهخود مسین، کمان و تبرزین و بس). چنین اسلحه ای بر سلاح های گوتیان چندان امتیازی نداشت.
تاریخ ماد، دیاکونوف، ترجمه کریم کشاورز، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۰، ص۱۰۷–۱۰۳
بنابر پژوهش های دو زبان شناس برجسته به نام های «تاماز گامکرلیدزه» و «ویاچسلاو ایوانف»، زبان گوتی ها به گروه زبان های هندواروپایی تعلق داشته و نزدیکی بسیاری به یکی از زبان های ایرانی شرقی یعنی زبان تخاری داشته است.والتر هنینگ دانشمند زبان شناس برجسته آمریکایی که پژوهش های بسیاری را در رابطه با گروه های زبان تخاری داشته است، نام گوتی را با نام «کوچا» یکی از شهرهای تخاری مقایسه کرد. «کوچا» شهری در حوضه تاریم بوده که امروزه در سین کیانگ کنونی در شمال غرب چین واقع می باشد و در سده دوم پیش از میلاد مسکن قبایل هندواروپایی زبان یوئه چی (یا یوئه ژی) بوده است. امروزه در منطقه «حوضه تاریم» گروهی از مردمان ایرانی تبار موسوم به تاجیک های چین که گویشور زبان های ایرانی شرقی چون زبان سریکالی و زبان وخی هستند و همچنین دسته هایی از ترکان اویغور زندگی می کنند.
بعدها ممکن است این اصطلاح به اقوام گوناگونی که در شمال و شرق بابل زندگی می کردند اطلاق می شده و واحد ارضی معین و ملموسی را نمی رسانده است. قبایل گوتیان در محلی شرقی تر از لولوبیان زندگی می کردند.گوتیان باستان در زمره اجداد کردها بحساب می آیند
در هزاره اول قبل از میلاد، همه اورارتوییان و مردم ماننا و ماد را گوتی می نامیدند. فقط گاهی در کتیبه های سارگن دوم، مادهای ایرانی زبان از گوتیان مشخص و ممتاز گشته اند. گوتیان در قرن بیست و سوم قبل از میلاد و زمان سلطنت (نارام سوئن) پادشاه اکد، در صحنه تاریخ پدید می آیند. طبق روایات بعدی اکدی، (نارام سوئن) ظاهراً در اواخر سلطنت خویش ناگزیر با گوتیان جنگید و در ضمن پیکار با ایشان از پای درآمد. مسلماً گوتیان در آن زمان سطح تکامل نیروهای تولیدی شان نسبتاً پست بود و ظاهراً در دوره بدوی زراعت و محتملاً، مادرشاهی و تمدن و فرهنگ (عهد سفال ملون) می زیستند و معلوم نیست که مع هذا چگونه توانستند لشکریانی را که به ظن اقوی از آن مقتدرترین دولت آن زمان بودند، تارومار کنند؟ در این پدیده چیزی که شگفتی برانگیزد وجود ندارد، زیرا با وجود این که ناحیه میاندورود به سبب حاصلخیزی فوق العاده خاک خویش در طریق تکامل جامعه طبقاتی گام های سریع برداشته بود، با این حال هنوز دوره اولیه مفرغ را می گذراند و لشکریان اکد که اکثراً از داوطلبان بوده سلاح شان بسیار بدوی بود (کلاهخود مسین، کمان و تبرزین و بس). چنین اسلحه ای بر سلاح های گوتیان چندان امتیازی نداشت.
wiki: گوتیان