کلمه جو
صفحه اصلی

سغدیانه

فرهنگ فارسی

پیمانه شراب . یا منسوب بسغد

لغت نامه دهخدا

سغدیانه. [ س ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) پیمانه شراب. ( آنندراج ). || ( ص نسبی ) منسوب بسغد :
با جنگ سغدیانه و با بالغ و کباب
آمد بخان چاکر خود خواجه با صواب .
عماره مروزی.
بنشان بتارم اندر مر ترک خویش را
با چنگ سغدیانه و با بالغ و کدو.
عماره مروزی.

دانشنامه عمومی

سغدیانه (پارسی باستان: Sogdyậna) از ۴۲۴ تا ۴۲۳ پیش از میلاد شاهنشاه ایران بود. درباره دوران فرمانروایی کوتاه او اطلاعات زیادی در دست نیست و تنها در نوشته های مورخ یونانی که در دربار هخامنشی حضور داشته است، یعنی کتزیاس، به او پرداخته شده است. او احتمالا پسر غیر رسمی اردشیر یکم از یک زن بابلی به نام آلوگونه بوده است.
فهرست شاهان هخامنشی
خشایارشا دوم
داریوش دوم
نام او در منابع یونانی به شکل سغدیانوس ضبط شده که از واژه سغدیانه در پارسی باستان گرفته شده است. احتمالا سغدیانه لقب این شاهنشاه بوده است.
منابع کمی به زندگی او پرداخته اند که مهم ترین آن ها نوشته های کتزیاس است.
باتوجه به اینکه آخرین داده ‎ موجود که مربوط به دوران اردشیر یکم هخامنشی است، مربوط به ۲۴ دسامبر ۴۲۴ پیش از میلاد است، احتمالا او مدت کوتاهی پس از آن درگذشته است. پس از مرگ وی، هرج و مرج در دربار ایران برقرار شد و دستکم سه تن از پسرانش خودشان را شاهنشاه نامیده اند.


کلمات دیگر: