فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">سطبری. [ س ِ طَ ] ( حامص ) کلفتی و گندگی و غلظت و انجماد و کثافت. ( ناظم الاطباء ) : و خون طبیعی اندر سطبری و تنگی معتدل باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).<br>چو بازوی بختم قوی حال بود<br>سطبری پیلم نمد مینمود.<div class="au">سعدی.</div>اکثر بلندی درخت عود مقدار ده دوازده گز و سطبری چندانکه مردی بغل گیرد. ( فلاحت نامه ).<br>مؤمنی اندیشه گبری مکن <br>در تنکی کوش و سطبری مکن.<div class="au">نظامی.</div></div>

سطبری. [ س ِ طَ ] ( حامص ) کلفتی و گندگی و غلظت و انجماد و کثافت. ( ناظم الاطباء ) : و خون طبیعی اندر سطبری و تنگی معتدل باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). چو بازوی بختم قوی حال بود سطبری پیلم نمد مینمود. سعدی. اکثر بلندی درخت عود مقدار ده دوازده گز و سطبری چندانکه مردی بغل گیرد. ( فلاحت نامه ). مؤمنی اند

سطبری

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا