از اتباع شمر بن ذی الجوشن بود که بروایتی حسین ( ع ) بدست وی شهید شد ٠
رواعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( رواعة ) رواعة. [ رُ ع َ ] ( ع ص ) ناقة رواعةالفؤاد؛ شتر ماده تیزخاطر و تیزهوش. ( منتهی الارب ) ( از معجم متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
رواعة. [ رُ ع َ ] ( اِخ ) از اتباع شمربن ذی الجوشن بود که به روایتی حسین ( ع ) بدست وی شهید شد. رجوع به تاریخ گزیده ص 260 شود.
رواعة. [ رُ ع َ ] ( اِخ ) از اتباع شمربن ذی الجوشن بود که به روایتی حسین ( ع ) بدست وی شهید شد. رجوع به تاریخ گزیده ص 260 شود.
رواعة. [ رُ ع َ ] (اِخ ) از اتباع شمربن ذی الجوشن بود که به روایتی حسین (ع ) بدست وی شهید شد. رجوع به تاریخ گزیده ص 260 شود.
رواعة. [ رُ ع َ ] (ع ص ) ناقة رواعةالفؤاد؛ شتر ماده ٔ تیزخاطر و تیزهوش . (منتهی الارب ) (از معجم متن اللغة) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: