یدالله صمدی

یدالله صمدی (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۱ در مراغه – درگذشتهٔ ۳ مهر ۱۳۹۷ در شیراز) کارگردان، فیلم نامه نویس و تهیه کننده سینما اهل ایران بود.
پدر آن دیگری (۱۳۹۳)
هفت سین (سریال تلویزیونی) (۱۳۹۲)
شوق پرواز (سریال تلویزیونی) (۱۳۹۰–۱۳۸۶)
کلانتری غیرانتفاعی (۱۳۸۷)
شهرآشوب (۱۳۸۴)
بانوی من (۱۳۸۱)
سارای (۱۳۷۶)
معجزهٔ خنده (۱۳۷۵)
دمرل (۱۳۷۲)
دو نفر و نصفی (۱۳۷۰)
آپارتمان شماره ۱۳ (۱۳۶۹)
ساوالان (۱۳۶۸)
ایستگاه (۱۳۶۶)
اتوبوس (۱۳۶۴)
مردی که زیاد می دانست (۱۳۶۳)
یدالله صمدی فعالیت سینمایی خود را با فیلم «تختخواب سه نفره» از دستیار کارگردانی نصرت کریمی در سال ۱۳۵۱ آغاز نمود و در سال ۱۳۶۳ با ساخت اولین فیلم خود - مردی که زیاد می دانست -، ساخت اوّلین فیلم طنز پس از انقلاب را به نام خود سند زد و با همین فیلم برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سومین جشنواره فیلم فجر گردید.
یکی از مهم ترین مؤلفه های آثار یدالله صمدی توجه به فرهنگ بومی آذری و استفاده از داستان های اصیل این سرزمین است که حاصل آن را می توان در فیلم های اتوبوس (۱۳۶۴)، ساوالان (۱۳۶۸)، دمرل (۱۳۷۲) و سارای (۱۳۷۶) مشاهده نمود.
که در این میان فیلم اتوبوس (۱۳۶۴)، به عنوان یکی از پرفروش ترین فیلم های آن دوره نیز شناخته می شود. اما عرصه فعالیت صمدی تنها در این بازه محدود نمی شود. فیلم ایستگاه (۱۳۶۶) بی تردید یکی از بهترین تریلرهای روانشناختی سینمای پس از انقلاب می باشد و این فیلم به همراه فیلم نقطه ضعف اعلامی یکی از جریان سازان این ژانر در سینمای ایران بوده اند. ایستگاه علی رغم نادیده گرفته شدن از سوی داوران در جشنواره فجر به عنوان فیلم منتخب منتقدان و نویسندگان سینمایی در سال ۶۳ برگزیده شد.