یکی کردن ٠ بهم پیوستن
بهم دوختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بهم دوختن. [ ب ِ هََ ت َ ] ( مص مرکب ) یکی کردن. بهم پیوستن :
گر زمین و زمان بهم دوزی
ندهندت زیاده از روزی.
گر زمین و زمان بهم دوزی
ندهندت زیاده از روزی.
؟ ( از یادداشت بخط مؤلف ).
پیشنهاد کاربران
کوک زدن. [ زَ دَ ] ( مص مرکب ) دو پاره جامه را بهم پیوند کردن به طریق استعجال تا در دوختن کم و زیاده نشود. ( آنندراج ) . بخیه زدن با دست در روی پارچه و جامه. ( از فرهنگ فارسی معین ) . با بخیه های خرد دوزند. با بخیه های دورادور دوختن بار اول را. جامه را با بخیه های درشت دوختن. شَمج. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
خس بود در لفظ تازی کوک و اندر شاعری
کوک زن بر سوزنی گر خوش نراند لفظ خس .
سوزنی.
خس بود در لفظ تازی کوک و اندر شاعری
کوک زن بر سوزنی گر خوش نراند لفظ خس .
سوزنی.
کلمات دیگر: