جوشگاه

جوشگاه به محل جوش خوردن زخم ها که در اثر تصادفات، اعمال جراحی و بیماری ها ایجاد می شوند گفته می شود. در میان عامه واژه ترکیبی جای زخم بیشتر رایج است و در علم پزشکی وامواژه انگلیسی اِسکار (انگلیسی: Scar) بکارگرفته می شود. جوشگاه در واقع اثر برجای مانده از التیام زخمی که بافتهای آسیب دیده آن به طور کامل بازسازی نشده و بافت همبند جای آن ها را گرفته باشد.
تشکیل جای زخم، با بالا رفتن سن و افزایش رنگدانه در پوست بیمار، کم تر می شود.
اگر در مرحله تکثیر، بافت اسکار فراوان تولید شود به آن کلوئید گفته می شود.
با توجه به اهمیت زیبایی و جلوگیری از نقص عضو امروزه می کوشند تا حد ممکن بافت جوشگاه کمتری ایجاد شود (مثلاً انجام جراحی با لاپاراسکوپ، تکنیک های بهتر بخیه، زدن گرافت پوستی در سوختگیها).
با روشهایی مانند درم ابریژن، با کمک لیزر یا امواج رادیوفریکوئنسی (RF)، برخی پمادهای موضعی مانند فیبرینولیز، تزریق استروئید و … تلاش می شود اسکار ایجاد شده برطرف شود.
برخی از انواع امواج لیزری تأثیر بسزایی در درمان انواع مختلف اسکار خصوصاً اسکار سوختگی دارد.مکانیزم عمل این لیزرها در ایجاد شوک گرمایی ناگهانی در عمق پوست (درم) و تحریک آن به کلاژن سازی می باشد که این کلاژن سازی طبق آخرین تحقیقات تا ۹ ماه پس از درمان با دستگاه نیز ادامه میابد.
سوختگی