خط فقر

خط فقر یا آستانه فقر حداقل درآمدی است که برای زندگی در یک کشور خاص در نظر گرفته می شود. پیشتر خط بین المللی فقر یک دلار آمریکا در نظر گرفته می شد. اما در سال ۲۰۰۸ بانک جهانی این رقم را ۱/۲۵ دلار بر اساس برابری قدرت خرید سال ۲۰۰۵ تغییر داد.
مطالعه فقر نیازمند تعریف شاخص یا معیار برای سنجش فقر است. شاخص فقر می تواند صورتهای متفاوتی را ب‍پذیرد که از جملهٔ آن ها سه برداشت زیر می باشد:
مورد نخست همان روشی است که به وسیلهٔ جیمز توبین پیشنهاد شده است. توبین به نیازهای بیولوژیکی و ضروریاتی اشاره می کند که اگر به طور نابرابر بین افراد توزیع شود بعضی را زیر خط فقر قرار خواهد داد.ترسیم خط فقر بر اساس هزینهٔ حداقل یا درآمد حداقل دو برداشت است که از دیر زمان، انتخاب یکی از این دو روش مطرح بوده است.مطالعاتی که بعد از جنگ جهانی دوم در زمینهٔ فقر در انگلستان صورت گرفته عمدتاً متکی به آمار بودجه خانوار بوده و از روش هزینه استفاده شده است.آبل اسمیت و تاونزند در سال ۱۹۶۵ به عنوان پیش گام مطالعات بودجهُ خانوار از روش فوق برای تعیین فقر استفاده نمودند.دلایلی وجود دارد که استفاده از درآمد به جای هزینه منجر به نتایج متفاوتی می گردد. مثلاً امکان دارد که کسانی از نظر سطح درآمد زیر خط فقر قرار داشته باشند، ولی از طریق قرض نمودن یا فروش بعضی از دارایی ها سطح رفاه خود را بالاتر از خط فقر قرار دهند. هم چنان که ممکن است گروهی که سطح درآمد خط فقر را دارا می باشند، به دلایلی چون عادت اجتماعی، دانش ناقص یا ناقص بودن بازار قادر به تأمین نیازهای خود در سطح مناسب و بالای فقر نباشند.
کسانی زیر خط فقر در نظر گرفته می شوند که قادر به فراهم نمودن نیازهای اساسی خود، خصوصاً اولین نیاز که سلامت جسم و تغذیهٔ مناسب است نباشند.