ظاهره

فرهنگ فارسی

مونث ظاهر
( اسم ) مونث ظاهر : ثمره ظاهره .
از قرائ یمامه است . معجم البلدان .

لغت نامه دهخدا

( ظاهرة ) ظاهرة. [ هَِ رَ ]( ع ص ، اِ ) تأنیث ظاهر. || زمین بلند. || ظاهره جبل ؛ بالای کوه. ظاهره هر چیزی ؛ بالای آن. || آبخور که آب آن به نیم روز خورند. آبخور شتران در نیم روز. || نیم روز. ظهر. || چشم بیرون جسته. || ( اِ ) قوم و قبیله مرد: جأنا فی ظاهرته ؛ أی فی عشیرته.

ظاهرة. [ هَِ رَ ] ( اِخ ) از قراء یمامه است. ( معجم البلدان ).

ظاهرة. [ هَِ رَ ] (اِخ ) از قراء یمامه است . (معجم البلدان ).

ظاهرة. [ هَِ رَ ](ع ص ، اِ) تأنیث ظاهر. || زمین بلند. || ظاهره ٔ جبل ؛ بالای کوه . ظاهره ٔ هر چیزی ؛ بالای آن . || آبخور که آب آن به نیم روز خورند. آبخور شتران در نیم روز. || نیم روز. ظهر. || چشم بیرون جسته . || (اِ) قوم و قبیله ٔ مرد: جأنا فی ظاهرته ؛ أی فی عشیرته .

فرهنگ عمید

= ظاهر

ظاهر#NAME?

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی ظَاهِرَةً: آشکار
معنی ظَاهِرُهُ: ظاهرش - بیرونش
ریشه کلمه:
ظهر (۵۹ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

wikialkb: ظَاهِرُه

کلمات دیگر: