باب الحطه. [ ب ُ ل ح ِطْ طَ ] ( اِخ ) یکی از درهای بیت المقدس است... : و دری دیگر است در بیت المقدس همچنین در زمین برده که آنرا باب الحطه گویند و چنین گویند که در آن است که خدای عز و جل بنی اسرائیل را بدین در فرمود در رفتن بمسجد. قوله تعالی : ادخلوا الباب سجداً و قولوا حطةنغفر لکم خطایاکم و سنزید المحسنین. ( سفرنامه ناصرخسرو چ برلین ص 39 ). و مؤلف عقدالفرید آرد: و در قرآن چنین آمده است : «و قولوا حطة» که مقصود لااله الا اﷲاست. ولی بنی اسرائیل «حنطه » گفته اند در حالی که تمسخر می کردند ازین رو خداوند آنانرا بموجب این کفر لعنت کرده. ( عقدالفرید چ مصر 1359 هَ. ق. ج 7 ص 298 ).
باب الحطه
لغت نامه دهخدا
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] باب حطّه از درهای مسجدالاقصی و جایگاهی مقدس برای توبه در میان بنی اسرائیل بود.
حطه را در لغت، برگرفته از ریشه «ح ط ط» می دانند. معانی گوناگون و در عین حال قابل جمعی که در واژه نامه های عربی برای ریشه یاد شده آمده است، نشان می دهد که فرونهادن و پایین آوردن چیزی یا کسی از جای و جایگاه بالای آن، اعم از این که مادی یا معنوی باشد، اصلی ترین مؤلّفه معنایی آن است، ازاین رو بر زمین نهادن بار چارپایان، تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینی تکلیف یا گناه از دوش انسان ، پایین آمدن بهای کالا و... از مصادیق گوناگون این معنا در کاربردهای متفاوت آن است.
حطه را در لغت، برگرفته از ریشه «ح ط ط» می دانند. معانی گوناگون و در عین حال قابل جمعی که در واژه نامه های عربی برای ریشه یاد شده آمده است، نشان می دهد که فرونهادن و پایین آوردن چیزی یا کسی از جای و جایگاه بالای آن، اعم از این که مادی یا معنوی باشد، اصلی ترین مؤلّفه معنایی آن است، ازاین رو بر زمین نهادن بار چارپایان، تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینی تکلیف یا گناه از دوش انسان ، پایین آمدن بهای کالا و... از مصادیق گوناگون این معنا در کاربردهای متفاوت آن است.
کلمات دیگر: