نفس پرور

که تسلیم هوای نفس خویشتن است .

نفس پرور. [ ن َ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) که تسلیم هوای نفس خویشتن است : از نفس پرور هنروری نیاید و بی هنر سروری را نشاید. ( گلستان سعدی ).