( اسم ) نفرین .
نفری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نفری. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) دعای بد. مخفف نفرین است. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ). رجوع به نفرین شود.
نفری. [ ن َ ف َ ] ( اِ ) خدمت و شغل و پیشه خدمتگاری ونوکری. || دیو. اهریمن. جن. || فردفرد. یک یک. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نَفَر شود.
نفری. [ ن َ ف َ ] ( اِ ) خدمت و شغل و پیشه خدمتگاری ونوکری. || دیو. اهریمن. جن. || فردفرد. یک یک. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نَفَر شود.
نفری . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) دعای بد. مخفف نفرین است . (از برهان قاطع) (از آنندراج ). رجوع به نفرین شود.
نفری . [ ن َ ف َ ] (اِ) خدمت و شغل و پیشه ٔ خدمتگاری ونوکری . || دیو. اهریمن . جن . || فردفرد. یک یک . (ناظم الاطباء). رجوع به نَفَر شود.
دانشنامه عمومی
نَفَری:شغل و پیشه ی خدمتکاری و نوکری
کلمات دیگر: