بدست مالیدن پوست
محس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
محس. [ م ُ ح ِس س ] ( ع ص )دریابنده حس و حرکت چیزی. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). دریابنده و حس کننده. || شانه کننده.( ناظم الاطباء ). قشوکننده ستور. ( از منتهی الارب ).
محس. [ م ِ ح َس س ] ( ع اِ ) قشو و شانه ستورخار. کبیچه.محسة. ( ناظم الاطباء ). شانه ستور. ( مهذب الاسماء ).
محس. [ م َ ] ( ع مص ) به دست مالیدن پوست و پیراستن آن را. ( از منتهی الارب ). دباغی کردن پوست. و اصل آن المعس به تبدیل عین به حاء است. ( از تاج العروس ). پیراهیدن پوست.
محس. [ م ِ ح َس س ] ( ع اِ ) قشو و شانه ستورخار. کبیچه.محسة. ( ناظم الاطباء ). شانه ستور. ( مهذب الاسماء ).
محس. [ م َ ] ( ع مص ) به دست مالیدن پوست و پیراستن آن را. ( از منتهی الارب ). دباغی کردن پوست. و اصل آن المعس به تبدیل عین به حاء است. ( از تاج العروس ). پیراهیدن پوست.
محس . [ م َ ] (ع مص ) به دست مالیدن پوست و پیراستن آن را. (از منتهی الارب ). دباغی کردن پوست . و اصل آن المعس به تبدیل عین به حاء است . (از تاج العروس ). پیراهیدن پوست .
محس . [ م ِ ح َس س ] (ع اِ) قشو و شانه ٔ ستورخار. کبیچه .محسة. (ناظم الاطباء). شانه ٔ ستور. (مهذب الاسماء).
محس . [ م ُ ح ِس س ] (ع ص )دریابنده ٔ حس و حرکت چیزی . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). دریابنده و حس کننده . || شانه کننده .(ناظم الاطباء). قشوکننده ٔ ستور. (از منتهی الارب ).
کلمات دیگر: