سخن گفتن . نفس بر آوردن .
نفس راندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نفس راندن. [ ن َ ف َدَ ] ( مص مرکب ) سخن گفتن. نفس برآوردن :
راه نفسم بسته شد از آه جگرتاب
کو همنفسی تا نفسی رانم ازین باب.
راه نفسم بسته شد از آه جگرتاب
کو همنفسی تا نفسی رانم ازین باب.
خاقانی.
کلمات دیگر: