کلمه جو
صفحه اصلی

ویلن

فرهنگ فارسی

(اسم ) یکی از سازهای زهی که میتواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجرا کند . این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی بار و پا رفته است . ویولون را باین شکل و هیئت ابتدا در ایتالیا ساخته اند . ساز مذکور دارای چهار سیم (( می ) ) ((می ) ) (( لا ) ) ((ر ) ) و (( سل ) ) است و بدو طریق نواخته میشود. یکی بوسیل. طریق. آرشه یی و دیگر پیتسیکاتو که نواختن باضربات انگشت است و مورد اخیر استثنایی است . ته ویولون بهنگام نواختن در زیر چان. چپ قرا میگیرد .

لغت نامه دهخدا

ویلن. [ ی ُ ل ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) ویولون. رجوع به ویولون شود.

دانشنامه آزاد فارسی

ویلِن (villein)
دهقانی که در چارچوب نظام فئودالیته در اروپای قرون وسطا موظف به پرداخت وجوه و ارائه خدمات به خاوند در ازای دریافت زمین بود. ویلن ها با آنکه برده نبودند و در اسناد قرون وسطایی از آنان با عنوان آزادمرد و آزادزن یاد شده، آزاد نبودند. آنان حق ترک زمین خاوند را نداشتند و مشمول تعهدات فراوانی در قبال او بودند، ازجمله هرهفته دو الی سه روز کار بر روی تیول خاوند، کشت وکار اضافی و پرداخت مقادیری به صورت نقدی و جنسی به خاوند. در زمان تدوین نامۀ ثبت املاک (۱۰۸۷م) ویلن ها اکثریت جمعیت انگلستان را تشکیل می دادند و نیروی کار تیول ها بودند. جایگاه اجتماعی آنان رفته رفته روبه افول نهاد، به طوری که در اوایل قرن ۱۴م به لحاظ شخصی و حقوقی تفاوت چندانی با بردگان نداشتند. اما در نیمۀ دوم قرن ۱۴م به دنبال بروز کمبود شدید نیروی کار براثر مرگ سیاه ارتقای رتبه یافتند. در قرن ۱۵م نظام مبتنی بر ویلن در انگلستان جایش را به نظامی مبتنی بر اجاره و کار آزاد داد، اما در فرانسه تا ۱۷۸۹ ادامه یافت. چنانکه از شواهدی چون «پیرس شخم کار» (حدود ۱۳۹۴م) و نقاشی هایی مثل مزامیر لاترل (۱۳۴۰م) بر می آید ویلنِ قرون وسطایی قطعاً زندگی پرمشقتی داشته است.

پیشنهاد کاربران

شخصیت منفی



کلمات دیگر: