سحرپنداری

سحر پنداری نوعی استدلال سببی است که در جستجوی یافتن رابطه ای میان گفتار یا اعمال از یکسو و رویدادهایی خاص از سوی دیگر می باشد. در ادیان و مذاهب قومی و خرافات رابطه مذکور میان رسوم مذهبی مثل دعا خواندن و قربانی کردن، یا رعایت منکرات از یکسو و فایده یا اجر مورد توقع از سوی دیگر است. در روانشناسی بالینی، سحر پنداری یک بیماری است که باعث می شود بیمار از انجام برخی کارها یا داشتن برخی اندیشه ها بگونه ای غیر منطقی بترسد چرا که او تصور می کند میان اعمالش و خطر رخ دادن فجایع رابطه ای وجود دارد.
"شبه سحر پنداری" توصیف "مواردیست که در آن مردم بگونه ای عمل می کنند که گویا به غلط باور دارند اعمالشان تاثیری بر نتیجه کار داشته باشد، گر چه آنان در واقع به چنین چیزی باور ندارند." ".