نبرد استمفورد بریج

نبرد استمفورد بریج (انگلیسی: Battle of Stamford Bridge) نبردی است که در منطقهٔ روستایی استمفورد بریج، شرق یورکشایر ‏(en)‏ در انگلستان و در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۰۶۶ بین ارتش انگلستان تحت فرماندهی پادشاه هارولد گادوینسن و یک مهاجم نروژی به رهبری هارالد هاردرادا با همراهی برادر پادشاه به نام توستیگ گودوینسن ‏(en)‏ درگرفت،
Earldom of Orkney
Kingdom of Norway
پس از یک نبرد خونین، هر دو مهاجم، هادرادا و توستینگ به همراه بسیاری از نروژی ها کشته شدند، اگر چه هارولد توانست حملهٔ مهاجمان نروژی را دفع کند اما در نبرد هیستینگز توسط نورمن ها و کمتر از سه هفته بعد از نبرد استمفورد بریج شکست خورد، نبرد استمفورد بریج به طور سنتی به عنوان نماد پایان عصر وایکینگ ها تلقی می شود اگر چه پس از آن یک رشته عملیات جنگی عمده در اسکاندیناوی و بریتانیا و ایرلند در دهه های بعد شکل گرفت که از جملهٔ آنها می توان به سوین دوم از دانمارک ‏(en)‏ در ۷۰–۱۰۶۹ و همچنین ماگنوس بیرفوت در ۱۰۹۸ و ۱۱۰۲ اشاره داشت.
تاستینگ گادوینسون، برادر تبعیدی هارولد، در اوایل ۱۰۶۶ با ناوگانی که از فلاندر گرد آورده بود به جنوب شرقی انگلستان یورش آورد. چندی بعد کشتی هایی از اورکنی نیز به او پیوستند. توستیگ که از جانب ناوگان هارولد احساس خطر می کرد، به سمت شمال رفت و به آنگلیای شرقی و لینکلن شایر حمله کرد اما توسط دو برادر به نام های ادوین، ارل مرسیا، و مورکار، ارل نورتومبریا، پس رانده شد. سربازان توستیگ فرار کردند و او خود را به اسکاتلند تسلیم کرد و تابستان را در تلاش برای سربازگیری گذراند. شاه هارولد همراه با سپاه و ناوگانی عظیم تابستان را در سواحل جنوبی به انتظار ویلیام سپری کرد اما بخش عمده ای از سپاهیانش شبه نظامیانی بودند که باید محصولات زراعی شان را درو می کردند لذا هارولد در ۸ سپتامبر آنان را مرخص کرد.