بیکدیگر سنگریزه انداختن
تحاصب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تحاصب. [ ت َ ص ُ ] ( ع مص ) به یکدیگر سنگریزه انداختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ): و فی فتنة عثمان تحاصبوا فی المسجد حتی مااُبصر ادیم السماء. ( اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: