در تداول عامه آنکه دارای حالتی است که جلب ترس و احترام کند .
جزبه دار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جزبه دار. [ ج َ زَ ب َ / ب ِ ] ( نف مرکب ) در تداول عامه ، آنکه دارای حالتی است که جلب ترس و احترام کند. ( از یادداشت مؤلف ). رجوع به جزبه شود.
کلمات دیگر: