رانده

( اسم ) ۱ - برفتن واداشته . ۲ - بحرکت انداختن ( مرکوب ) . ۳ - بیرون کرده مطرود . ۴ - نفی بلد شده تبعید شده . ۵ - اسهال آورده .

(دِ ) (ص مف . ) طرد شده .

رانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) نعت مفعولی از راندن. مطرود. ( دهار ) ( ناظم الاطباء ). طریدة. ( منتهی الارب ). رجیم. ( ترجمان القرآن )( دهار ). شرید. ملعون. مطرود. مدحور. ( یادداشت مؤلف ) : پورتکین دزدی رانده است ، او را این خطرچرا بایست نهاد که خداوند بتن خویش تاختن آورد پس ما بچه شغلی بکار آییم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 571 ).
من رانده ارچه از لب عیسی نفس زنم
خوانده کسی است کو خر دجال را دم است.وز فراوان ابر رحمت ریخته باران فضل
رانده یی را بر امید عفو، شادان دیده اند.چه خوش نازی است ناز خوبرویان
ز دیده رانده را دزدیده جویان.خاسی ٔ؛ سگ و خوک رانده و دور شده که نگذارند آنها را تا نزدیک مردم آیند. دریکه ؛ رانده از صید و جز آن. دلیظ؛رانده از درگاه ملوک و سلاطین. ملعون ؛ رانده و دور کرده از نیکی و رحمت. هزیز؛ بعصا درخسته و رانده. ( منتهی الارب ).
- امثال :
شیطان رانده ٔدرگاه الهی است .
|| دفعشده : مقذف ؛ رانده. ( یادداشت مؤلف ). اخراج بلد شده. نفی کرده. منفی. ( ناظم الاطباء ). || بیرون کرده شده. اخراج شده. تبعید شده.
- ده رانده ؛ رانده شده از ده. که از ده اخراج شده باشد. که از ده تبعیدش کرده باشند :
هر که درین حلقه فرومانده است
شهربرون کرده و ده رانده است.- امثال :
درویش از ده رانده دعوی کدخدایی کند.
|| رفته. روان شده :
رفت رزبان چو رود تیر به پرتاب همی
تیز رانده بشتاب از ره دولاب همی. || جاری کرده. روان ساخته :
میریخت ز دیده آب گلگون
از هر مژه رانده چشمه خون. || مقدرشده. معین شده :
ببین تا قضای خدای جهان
چه بد رانده یعقوب را در نهان.و رجوع به راندن و ذیل آن شود.

طرد شده، دورکرده شده از نزد کسی.

تار و تیچ؛ پچ کنده؛ جاکَن؛ سَر گا رُندِه